'Steun de puberende pseudo-vedetten'

De beleidsbepalers van Feyenoord volgen intussen de ontwikkelingen rond de uit De Kuip verjaagde Robin van Persie met gemengde gevoelens. De club van Rotterdam-Zuid heeft miljoenen geïnvesteerd in overbodige buitenlanders die niets toevoegen. Er vliegen aan de lopende band Zuid-Amerikaanse wonderkinderen in, van wie er nooit één doorbreekt. Deze talenten worden tot in het oneindige begeleid en vertroeteld. Toen er eindelijk een straatjongen doorbrak, een kind van de stad, stoorde iedereen zich aan het gedrag van Robin van Persie. Zijn voetbalkwaliteiten leken van ondergeschikt belang. Het Legioen hunkert, na Coen Moulijn en Willem van Hanegem, weer naar een echte publiekslieveling, een speler met charisma voor wie je naar het stadion gaat. Die trouwe aanhangers moeten zich nu behelpen met tweederangs aankopen uit alle hoeken van de wereld, waardoor ze de ijverige Katwijker Dirk Kuijt maar in hun armen hebben gesloten. Afgelopen zaterdag zag ik Van Persie zijn Arsenal naar een overwinning op Blackburn Rovers schieten. Dan realiseer ik me dat de Nederlandse competitie er met Ibrahimovic, Mido en Van Persie een stuk aantrekkelijker zou uitzien. Ik geef toe dat zij af en toe lastige jongens waren, maar dat is voor de supporters niet relevant. Aan dergelijke talenten mag een club best wat extra aandacht besteden.

Zolang er wordt gevoetbald, bestaan er lastige jongens. In de jaren vijftig maakten vier Dordtse volksjongens furore bij de toenmalige profclub Emma. Freek, Janus, Wim en Cor van der Gijp vormden met neef Jur een unieke voorhoede. Freek en Janus waren toen al te oud om de overstap naar een topclub nog te maken, maar Cor en Wim werden international. Cor was tien jaar lang topscorer van Feyenoord en Wim werd in 1959 kampioen van Nederland met Sparta. De gebroeders Van der Gijp hadden lak aan de hele wereld, deden alles wat Onze-Lieve-Heer had verboden, maar leverden wekelijks topprestaties. Afgelopen zaterdag overleed Wim van der Gijp op 76-jarige leeftijd aan een hartstilstand. Zijn beste voetbaljaren sleet hij bij Sparta, vervolgens speelde hij nog twee jaar voor DHC in Delft. Hij was tevens succesvol als trainer in het amateurvoetbal. Zo won hij met Zwart-Wit '28 de amateur-landstitel.

Wim van der Gijp was de vader van de kleurrijke René. Diens kwaliteiten stonden nooit ter discussie, de kenners vroegen zich wel af of hij serieus genoeg leefde als profvoetballer. Wim bemoeide zich daar nooit mee. Hij vermaakte zich kostelijk met zijn extravagante zoon. Als René - met bolhoed en paraplu - in een taxi naar de middelbare school gereden wilde worden, vond Wim dat geen probleem. Toen René van het bij Lokeren ontvangen handgeld meteen een nieuwe Porsche kocht, kon Wim daar niet mee zitten. Dezelfde losbol heeft zijn zieke vader het afgelopen jaar dagelijks verzorgd. Iedere morgen haalde René hem uit bed. Hij maakte wekelijks uitstapjes met hem, omdat Wim zich alleen nog per rolstoel kon voortbewegen. René douchte zijn vader en stopte hem 's avonds weer onder de wol. Van de legendarische gebroeders Van der Gijp zijn Freek en Cor nog in leven.

Over lastige jongens gesproken: Joop van Basten gaf zaterdag in het Utrechts Nieuwsblad toe dat zijn zoon Marco ook geen gemakkelijke jongen is. Volgens zijn vader laat de bondscoach zich door niemand leiden, hij is zo eigenwijs als wat en houdt vast aan zijn voetbalvisie. Ik vermaak me in elk geval kostelijk met onze bondscoach. Hij gaat inderdaad zijn eigen weg. En ondanks het onbegrip van zeurende en zuigende journalisten, blijft hij uitermate vriendelijk tekst en uitleg geven. En dat klinkt nog logisch ook, al selecteert hij modale voetballers, wisselspelers of onervaren teenagers. We kunnen hoe dan ook stellen dat de bondscoach zich niet laat beïnvloeden door de buitenwereld, zoals zijn voorganger Dick Advocaat.

Zoals de meeste Nederlanders ergerde Van Basten zich aan het filmsterrengedrag van Patrick Kluivert en Clarence Seedorf. Die heren zijn er niet meer bij. En ook ten opzichte van Edgar Davids - geen onbelangrijke speler voor Oranje - is hij hard en duidelijk. De bondscoach verdient daarom het voordeel van de twijfel. Het is helemaal niet relevant of journalisten en supporters zijn beleid begrijpen en goedkeuren, al maakt Van Basten zich voor eeuwig ongeloofwaardig als hij Mark van Bommel opnieuw passeert. De bondscoach wordt beoordeeld op zijn resultaten en die zijn tot op heden goed. Ik heb trouwens ook niet de indruk dat hij een seconde wakker ligt van een publicitaire draai om zijn oren. Hij staat echt boven alles en iedereen, en niet eens op een arrogante manier.

Na Ajax-PSV had ik medelijden met Danny Blind. Hij gedroeg zich heel nuchter en realistisch, maar in zijn hart moet hij toch hebben gehoopt op een Blind-effect. De trainer moet met een stel overbetaalde blagen met een gevoelig ego een team smeden. Dat zal niet meevallen, want deze lastige teenagers vonden de strijd om de interne pikorde belangrijker dan de prestaties op het veld. Zij zijn echter kwetsbaar, zeker nu ze even niet overlopen van zelfvertrouwen. Eerst gaven ze hun omgeving de schuld, ze reageerden zich af op trainer Ronald Koeman, Ruud Krol deugde niet, maar het kwartje lijkt nu toch te vallen. Ach, door schade en schande wordt iedereen wijs. Wat tegenslag kan geen kwaad, de afstraffing door PSV kwam op het juiste moment. Maarten Stekelenburg, John Heitinga, Nigel de Jong, Steven Pienaar, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart, Hedwiges Maduro en Ryan Babel zijn begenadigde talenten, maar nog geen volwassen profs. Omdat jonge talenten meteen de hemel worden ingeprezen, zijn ze ontspoord als zelfingenomen pseudo-vedetten.

Ronald Koeman slaagde er niet in deze jongelui wakker te schudden en met beide benen op de grond te zetten. Dat is nu de belangrijkste taak van Blind. De nederlaag tegen PSV was vernederend, maar het zegt niets over de kwaliteit van deze talenten. Sneijder en Van der Vaart wilden zich in anderhalf uur geforceerd revancheren voor twee jaar frustratie. Dan ben je bij PSV aan het juiste adres, dan word je geslacht. De toekomst van Ajax ziet er desondanks goed uit. Blind beschikt over de beste talenten van Nederland. Ze vertonen de traditionele onredelijke karaktertrekken van puberende jongeren, maar deze lastige jongelui verdienen aandacht en begrip. Als Ajax tenminste weer een topclub wil worden.

Johan Derksen