Stoelriemen vast: de Premier League begint weer
VI-redacteur Süleyman Öztürk blikt vooruit op de achtste speelronde in de Premier League, de competitie waarin geen wedstrijd op halve kracht kan worden gespeeld.
De achtste speelronde. Alweer, pas, eindelijk. Het is maar net hoe je het bekijkt.
Het spektakel begint vanmiddag op Stamford Bridge en eindigt maandagavond met de kraker tussen Liverpool en Manchester United. Over uitslagen valt weinig te zeggen. De Premier League is namelijk niet te voorspellen. In Spanje of Italië is het voor een aantal clubs mogelijk om spelers rust te gunnen, in Engeland zijn de verhoudingen zodanig dat met één hand sturen levensgevaarlijk is. Het gaspedaal moet vol worden ingetrapt, altijd.
Het is precies die uitdaging die heeft gezorgd voor een concentratie aan coaches die elk op hun eigen manier voor een revolutie hebben gezorgd. Sommige trainers stonden elders eerder tegenover elkaar, maar niet in een veld met nog veel meer mannen op wie het stempel speciaal is geplakt. Het is interessant om te zien hoe dat krachtenspel zich ontvouwt en welke aanpak of visie straks de winnende formule blijkt. Daartussen manoeuvreert ook Ronald Koeman, onze bondscoach zonder KNVB-badge, stilaan een toptrainer onder de toptrainers, tevens hét uithangbord van het Nederlandse trainersgilde.
Los van team of kleur is de Premier League een soort universiteit van het voetbal geworden. Je hebt verschillende vormen van winnen, maar allemaal beginnen ze met een idee. Vaak verschillen die niet eens zo van elkaar, alleen is de uitvoering anders.
De spankracht maakt de Premier League interessant. Denk aan een Formule 1 race waarbij iedereen in dezelfde auto rijdt. De verschillen zijn klein, kleiner dan in de andere grote voetballanden. Dan moet je als coach blijven vernieuwen, waakzaam zijn, scherp hameren op details. Want voor je het weet loop je achter de fanfare aan.
Je kunt een rijtje van misschien wel zeven kampioenskandidaten maken, voor de start van het seizoen en ook nu nog, medio oktober.
Manchester City: absoluut.
Tottenham Hotspur: waarom niet.
Arsenal: mogelijk.
Liverpool: misschien wel.
Everton: twijfelachtig, maar wie weet.
Manchester United: wellicht.
Chelsea: kan.
Leicester City: onmogelijk, maar vooral blijven dromen. De les van vorig seizoen.
Dit is een gedachte gebaseerd op de eerste zeven duels. Kleine veranderingen zijn zichtbaar, bij Liverpool lijken ze steeds harder te gaan lopen, de ontplooiing van Paul Pogba moet nog vorm krijgen, het is wachten op de traditionele Arsenal-dip, kortom niets staat vast. Antonio Conte stoeit nog met zijn formatie en speelwijze, José Mourinho heeft zijn ideale elf nog niet gevonden, terwijl Manchester City twee weken geleden na een foutloze start werd afgetroefd door de pressingmachine van Tottenham Hotspur.
Het is die achtbaan die de Premier League de leukste competitie ter wereld maakt. Een reclamepraatje is dat niet, slechts een constatering.
Aan Jürgen Klopp, Antonio Conte, Arsène Wenger, Mauricio Pochettino, Claudio Ranieri, Pep Guardiola, José Mourinho, Ronald Koeman en alle andere managers om de waarheid naar hun hand te zetten.
Voetballen maar. Dan doen wij de stoelriemen vast.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login