Succesvol clubtrainer Advocaat slaagt zelden als bondscoach

Waar hij met de drie genoemde clubs tijdens jarenlange dienstverbanden in totaal vier landstitels, vijf nationale bekers, vier Super Cups en twee Europese hoofdprijzen (UEFA Cup en Europese Super Cup in 2008 met Zenit) won en aan het einde van zijn loopbaan bovendien ook de harten in Alkmaar veroverde, daar kleeft er aan elk van de vele avonturen van De Kleine Generaal als bondscoach in één of ander opzicht wel een maar.

Dat Advocaat breekt met de bond die hem enkele maanden eerder met groot tromgeroffel binnenhaalde is immers niet de eerste keer. Ook bij de Verenigde Arabische Emiraten (juli-september 2005) en België (oktober 2009-april 2010) hield de voormalige middenvelder het nog geen jaar vol. Toen waren niet de slechte resultaten maar de kans om elders aan de slag te gaan de reden van zijn vroegtijdige afscheid.

Lucratief
In 2005 vond Advocaat dat hij de kans om Zuid-Korea naar een groot toernooi te leiden niet kon laten liggen, vierenhalf jaar later gold exact hetzelfde toen de Russische bond hem een vierjarig contract aanbood. Advocaat was op dat moment zowel trainer van AZ als bondscoach van België, waar hij een veel minder lucratief contract had dan in Moskou voor hem klaarlag. In 2007 was een nieuwe lucratieve deal met Zenit ook al reden geweest om niet in zee te gaan met de Australische bond.

Veelzeggend is dat Advocaat tijdens zijn vijf klussen als bondscoach in het buitenland alleen bij Zuid-Korea zijn contract heeft uitgediend. Hoewel de Aziaten zich met de Nederlander aan het roer plaatsten voor het WK 2006, besloten beide partijen na uitschakeling in de groepsfase op het toernooi in Duitsland de optie in de verbintenis voor nog één jaar niet te lichten. Advocaat ging daarna aan de slag bij Zenit.

Uitgerekend zijn goede prestaties bij de Russische topclub bezorgden hem in 2010 een lucratief vierjarig contract bij de Russische bond. Het was, los van zijn twee termijnen als bondscoach van het Nederlands elftal, zijn langste dienstverband als nationale keuzeheer. De bedoeling was dat Advocaat Rusland net als Zenit aan de Europese top zou brengen, maar nadat het EK 2012 in Oekraïne en Polen al na drie duels voorbij was, koos hij ondanks een doorlopende verbintenis voor een vervolg bij PSV.

Eindhoven
Typisch genoeg was een verhuizing naar Eindhoven achttien jaar eerder voor Advocaat ook al te aanlokkelijk om te weigeren. Enkele maanden eerder had Oranje met de protégé van Rinus Michels op de bank nog verdienstelijk gepresteerd op het WK '94 in de Verenigde Staten, waar de latere wereldkampioen Brazilië in een zinderende kwartfinale (3-2) net te sterk was. Toen de mogelijkheid lonkte om PSV, dat in korte tijd had gebroken met Aad de Mos en Kees Rijvers, te verlossen van een lege trainersstoel, maakte Advocaat gewillig plaats voor Guus Hiddink.

Het grootste litteken van zijn trainersloopbaan hield Advocaat over aan zijn gek genoeg meest succesvolle termijn als bondscoach. Ondanks de halvefinaleplaats op het EK 2004 werd de kritiek vanuit de pers, vanwege zijn mediaoptredens en het wisselen van Arjen Robben in de verloren groepswedstrijd tegen Tsjechië (2-3), hem te veel. Het bracht Advocaat er zelfs toe te zeggen dat hij nooit meer in Nederland aan de slag wilde als trainer.

Op die uitspraak is de kleurrijke Hagenaar later teruggekomen getuige twee periodes bij AZ en een terugkeer bij PSV, waar hij vorig jaar stelde te stoppen als clubcoach. Het weerhield hem er enkele maanden later niet van AZ opnieuw uit de brand te helpen na het ontslag van Gertjan Verbeek. Maar nu ook zijn baan bij Servië van korte duur is geweest rijst opnieuw de vraag of de trainerscarrière van Advocaat écht ten einde is. Zou De Kleine Generaal toch nog één keer willen bewijzen als bondscoach nét zo succesvol te kunnen zijn als hij als clubtrainer is geweest?