Terughalen verloren zonen staat bij Ajax garant voor ellende

Nadat Ajax met Frank Rijkaard in 1995 de Champions League heeft gewonnen, wagen de Amsterdammers zich nog vele malen aan het terughalen van oudgedienden. Ook al is het kunststukje van Rijkaard natuurlijk moeilijk te evenaren, in de meeste gevallen ontaardt het terughalen van spelers met een Ajax-verleden in een regelrechte mislukking. De onderstaande selectie bevat spelers die op dat moment in staat werden geacht de kar te trekken.

Ryan Babel (2012-2013)
Pas 25 jaar is Ryan Babel als hij terugkeert op het oude nest. Maar de aanvaller heeft er bij Liverpool en 1899 Hoffenheim al zowat een hele carrière opzitten. 'Ik heb het idee dat mensen geen goed beeld van mij hebben, want ik heb in Duitsland goede wedstrijden gespeeld. Ik wil bij Ajax laten zien hoe goed ik kan voetballen', zegt hij bij zijn terugkeer.

Babel gaat voetballen met rugnummer 49, dat hij droeg tijdens zijn debuut op zijn zeventiende. Financieel kan Ajax zich geen buil vallen aan de transfervrije Babel, die de club vijf jaar eerder nog ruim zeventien miljoen euro had opgeleverd. Fit oogt hij echter niet meer, slechts negen keer verschijnt hij in Eredivisie-verband aan de aftrap. Wel draagt hij met vier treffers zijn steentje bij aan zijn eerste landstitel met Ajax. Na een jaar vertrekt hij alweer, naar het Turkse Kasimpasa.

André Ooijer (2010-2012)
Aanvankelijk houdt een 36-jarige André Ooijer bij Ajax Toby Alderweireld uit de basis, maar na het vertrek van trainer Martin Jol is het gedaan met zijn rol binnen de lijnen. Slechts twaalf basisplaatsen verzamelt de Amsterdammer in twee seizoenen. Frank de Boer houdt de routinier vanwege zijn ervaring nog wel tot de zomer van 2012 bij de club, waarvoor hij sporadisch nog in actie komt.

Vanuit het perspectief van Ooijer is deze terugkeer overigens wel een groot succes. Na een tweede plaats met Oranje op het WK 2010 raakt hij clubloos, maar kan hij op het laatste moment zijn carrière afsluiten op de plek waar hij als jeugdvoetballer rondliep. En hoe marginaal zijn rol ook was, de twee landstitels met de Amsterdammers neemt niemand hem af.

Mido (2010)
Ruim zeven jaar na zijn vertrek sluit Ajax in het najaar van 2010 verloren zoon Ahmed Mido Hossam in de armen. In zijn tienerjaren speelde hij in Amsterdam samen met Zlatan Ibrahimovic, maar de Egyptenaar was wat ongelukkiger in zijn keuzes. Na Celta de Vigo, Olympique Marseille, AS Roma, Tottenham Hotspur, Middlesbrough, Wigan Athletic en West Ham United durfde Jol het wel aan met de 27-jarige spits, clubloos op dat moment.

De schrikbarend dik geworden Mido hoopt bij zijn rentree in Amsterdam snel zijn oude niveau weer te halen, maar na een paar maanden geeft hij de concurrentiestrijd met Luis Suárez en Mounir El Hamdaoui alweer op. Hoe belabberd zijn conditie ook is, de Egyptenaar bewijst met twee goals in vijf Eredivisie-optredens het scoren niet verleerd te zijn. Tijdens zijn korte verblijf heeft hij bovendien heel wat losgemaakt, een publiciteitsstunt was zijn comeback in elk geval wel.

Kenneth Perez (2008)
Waar de spelmaker in een eerdere periode bij Ajax zijn meerdere moet erkennen in Wesley Sneijder, verkopen de Amsterdammers de ontevreden Deen voor 1,7 miljoen aan PSV. Als hij daar na het plotselinge vertrek van coach Ronald Koeman zijn basisplaats verliest, haalt Ajax hem voor hetzelfde bedrag weer terug naar de hoofdstad.

Hoewel Perez onder de hoede van trainer Adrie Koster goed speelt, verspeelt het elftal de eerste plaats in de Eredivisie aan PSV. Erg zuur voor Perez, die een paar maanden later door Marco van Basten werd teruggezet naar de beloften. De inmiddels bijna 34-jarige Deen maakt dan wel een uitstekende keuze door naar FC Twente te gaan, waar hij zijn carrière in 2010 afsluit met een landstitel.

Edgar Davids (2007-2008)
Eén van de grote aanjagers van het gouden Ajax uit 1995 flirtte al een tijdje met Ajax, maar keert uiteindelijk in 2007 pas terug op het oude nest. Ook hij kan transfervrij worden ingelijfd, nadat zijn contract met Tottenham Hotspur is ontbonden. In Amsterdam weten ze het zeker, zijn gif is precies wat de ploeg op dat moment kan gebruiken op jacht naar nieuwe glorie.

Davids, bij zijn terugkeer al dik in de dertig (bijna 34), was met zijn persoonlijkheid erg aanwezig binnen de lijnen. Maar ook hij kon de kar niet meer trekken en sprak bij zijn vertrek in 2008 van een mislukte missie. Het moment dat sinds zijn terugkeer misschien nog wel het meeste blijft hangen, is de bikkelharde tackle op PSV'er Edison Méndez, die hem in de verloren topper direct rood oplevert (0-2).

Olaf Lindenbergh (2005-2008)
Opgeleid bij Ajax en gerijpt bij De Graafschap en AZ denken de Amsterdammers met de 31-jarige Olaf Lindenbergh een nieuwe linksback gevonden te hebben. Als stille kracht is de middenvelder een belangrijke schakel in het opstomende team van AZ, maar de 1,2 miljoen euro voor deze beoogde vervanger van Maxwell blijken al snel weggegooid geld.

Lindenbergh krijgt onder trainer Danny Blind zijn speelkansen en is met de club zelfs in de Champions League actief. Henk ten Cate vindt echter dat de linkspoot tekortschiet voor Ajax 1 en zet hem terug naar de beloften. Sparta pikt hem uiteindelijk gratis op, waarna Lindenbergh verdwijnt in de anonimiteit. Al houdt hij het nog tot zijn 38ste vol als prof en wordt hij nog international. Als zaalvoetballer welteverstaan.

Jari Litmanen (2002-2004)
De Finse spelmaker gaat de boeken in als misschien wel de beste buitenlander in de clubhistorie. Dat hij nog steeds van wereldklasse is, blijkt als hij in de rust van het kwartfinaleduel om de Champions League tegen AC Milan in het veld komt.

Litmanen regisseert een opmars van de Amsterdammers. Hij scoort, verdeelt en heerst in San Siro, waar een treffer in de extra tijd van ex-Feyenoorder Jon Dahl Tomasson (3-2) Ajax uiteindelijk uit de halve finale houdt. De Fin kan geplaagd door blessures echter zelden zijn klasse nog laten zien. Trainer Ronald Koeman is er klaar mee, waarna zijn contract in het voorjaar van 2004 ontbonden wordt.

De enige prijs die Litmanen bij zijn terugkeer in De Arena wint, is het Amsterdam Tournament (foto).

Aron Winter (1999-2003)
Groot geworden in Italië bij Lazio en Internazionale, is de 32-jarige Winter in 1999 een welkome versterking voor Ajax. De alleskunner op het middenveld, vertrokken uit Amsterdam na de UEFA Cup-winst in 1992, kan met zijn ervaring bijdragen aan het opbouwen van een nieuw elftal, waaruit met onder anderen de broertjes De Boer, Edwin van der Sar, Danny Blind en Jari Litmanen recent een hoop dragende krachten zijn weggevallen.

In zijn eerste seizoen, het voor Ajax rampzalig verlopen jubileumjaar, komt hij nog regelmatig aan de bak bij de nummer vijf van Nederland. Winter raakt onder Co Adriaanse uit de gratie en degradeert als huurling met Sparta naar de Eerste Divisie. Ronald Koeman haalt de 35-jarige ex-international nog terug om zijn ervaring, maar Winter speelt in zijn nadagen geen enkele rol van betekenis meer binnen de lijnen.

Frank Verlaat (1999-2000)
Jarenlang wordt Frank Verlaat gezien als een van de beste verdedigers van de Bundesliga. Op zijn 31ste keert hij terug in Amsterdam, tien jaar nadat hij uit de hoofdstad was vertrokken. De Haarlemmer kan de hoge verwachtingen echter geen moment waarmaken, als hij in De Arena op de plek komt te spelen van de gestopte Danny Blind.

Co Adriaanse ziet het een jaar later totaal niet zitten in Verlaat, die volgens de nieuwe trainer veel te traag is voor het Ajax-systeem. De verdediger keert terug naar de Bundesliga, waar hij bij Werder Bremen weer een gewaardeerde kracht wordt op het hoogste niveau in Duitsland.

Richard Witschge (1996-2003)
Zinedine Zidane noemt Richard Witschge technisch gezien de beste voetballer van de wereld. Net niet snel genoeg voor de absolute top, maar aan de hand van Zidane bij Girondins de Bordeaux een revelatie midden jaren negentig. Samen verliezen ze de eindstrijd van het toernooi om de UEFA Cup van Bayern München. Zidane gaat naar Juventus, Witschge naar Ajax. Op dat moment ook een Europese topclub.

Witschge toont bravoure, wandelt in 1997 tijdens de met 4-0 gewonnen Klassieker tegen Feyenoord de laatste seconden van de wedstrijd hooghoudend door De Arena, maar kan niet voorkomen dat de leeggekochte club aan een vrije val begonnen is. Zelfs op nationaal niveau. De middenvelder krijgt uiteindelijk ruzie met trainer Co Adriaanse en de beleidsbepalers in Amsterdam, waarna hij in 2003 het vliegtuig pakt naar Japan.

Brandweerman
Arnold Scholten is sinds Rijkaard misschien wel de enige teruggekeerde Ajacied die met zijn ervaring brengt wat er van hem verwacht wordt. Louis van Gaal omschrijft hem als 'brandweerman', als hij De Witte Socrates in 1995 overneemt van Feyenoord. Scholten moet aan de bak als er nood aan de man is. Hij staat daardoor een jaar later zelfs binnen de lijnen om fysiek wat gewicht in de schaal te gooien in de na strafschoppen verloren Champions League-finale tegen Juventus.

In een zelfde soort rol kwam Heitinga slechts vier keer als invaller aan bod, waarna hij maandag besloot de eer aan zichzelf te houden. En intussen droomt het Amsterdamse publiek met Klaas-Jan Huntelaar, Rafael van der Vaart en Nigel de Jong al van de volgende potentële slachtoffers.

• Meer over

• J. Heitinga
• Ajax
• Eredivisie 2015/2016