Tien vragen aan John Owoeri
Hij viel op met zijn doelpunt tegen Nederland, in de kwartfinale van het jeugd-WK dat Nigeria afsloot met een tweede plaats achter Argentinië, maar verder is John Owoeri een grote onbekende. De nieuwste aanvaller van Feyenoord stelt zich voor en wil één misverstand uit de wereld helpen. ‘Ik ben echt achttien.’
Wie is John Owoeri?
‘In Nederland kennen jullie me misschien van de goal dat ik maakte in de kwartfinale van het jeugd-WK tegen Oranje. Dat is meteen de meest bizarre wedstrijd die ik ooit heb gespeeld, een moeilijk, fysiek zwaar duel dat wij met Nigeria na een lange strafschoppenserie wonnen met 10-11. Ik besef dat ik in Nederland nog steeds een grote onbekende ben, maar daarin wil ik verandering gaan brengen. Ik zit pas net bij Feyenoord en moet wennen aan de club, de competitie en het leven in Nederland. Dat gaat vrij snel, ik pas me overal goed aan en de Afrikaanse spelers bij Feyenoord helpen me zo goed als mogelijk. Ik heb twee keer mogen invallen tegen NEC en Rapid Boekarest voor de UEFA Cup. Dat is leuk, maar ik vond het eigenlijk heel kort. In drie minuten kan ik niets laten zien, daarvoor heb ik minstens een helft nodig. Aan de andere kant is het ook weer heel positief dat de trainer me zo vroeg al laat spelen. Ik heb mezelf een maand gegeven.’
En dan?
‘Dan wil ik basisspeler zijn bij Feyenoord. Ik heb het goed naar mijn zin bij de club, maar op de bank voel ik me niet gelukkig. Elke voetballer wil toch spelen? Toch heb ik nog geduld, ben pas achttien jaar en ik geloof niet dat veel spelers van mijn leeftijd direct een vaste plaats kunnen eisen. Dat moeten we afdwingen met goed voetbal, of je moet Ronaldo heten. Zulke spelers staan buiten elke discussie.’
Na het jeugd-WK kon je naar verschillende clubs in Europa, waarom heb je voor Feyenoord gekozen?
‘Omdat ik bij Feyenoord de verwachting had het snelst aan spelen toe te komen. Daar staat de Nederlandse competitie ook om bekend: veel spelers breken hier door voordat ze de stap maken naar een Europese topclub. Ik heb Nederland al leren kennen tijdens het WK en het land bevalt me. De mensen zijn aardig en rustig, de stadions zijn mooi en ik weet dat ook het voetbal van een hoog niveau kan zijn. Daarom is Feyenoord voor mij de juiste stap in mijn carrière. Ik wil me bij Feyenoord verder ontwikkelen om daarna mijn droom te verwezenlijken: voetballen voor een club als Real Madrid, Barcelona of Manchester United. Je moet als speler het hoogste willen bereiken en dat is ook mijn doel. Feyenoord is pas het begin.’
Hoe moeilijk is het alleen van huis te zijn voor een achttienjarige jongen uit Nigeria?
‘Dat is helemaal niet moeilijk, want ik heb God die me leidt. Ik kan niet uitleggen hóe, maar ik voelde dat ik klaar was voor een nieuwe stap in mijn carrière. Die signalen heeft Hij gegeven. Ik geloof dat God wilde dat ik de stap zou zetten. Met hulp van Hem kan er weinig fout gaan. Ik geef wel toe dat het best moeilijk is als je zover weg bent van je familie, maar gelukkig vangen ook de spelers van Feyenoord mij heel goed op. Ik ga veel om met Salomon Kalou, dat klikte vanaf het eerste moment. Kalou is a real African brother. Een echte vriend. Ik bid elke dag voor hem dat hij snel de overstap mag maken naar een Europese topclub. Daar hoort hij ook thuis, want Salomon is echt een geweldige voetballer.’
Veel spelers van het Nigeriaanse elftal onder-20 spelen inmiddels bij Europese club, hoe komt het dat Nigeria altijd zo veel talent aflevert.
‘Omdat voetbal bij ons in het bloed zit. Wij zíjn voetbal. Als je kunt lopen ga je voetballen, zo simpel is het. Ik ben zelf ook vroeg begonnen, eerst op straat, maar al snel speelde ik bij een club. Palavis uit Dalta State-Warri, de plaats waar ik geboren ben. Daarna heb ik nog gespeeld voor Zumax en NPA, clubs die uitkomen in de hoogste divisie van Nigeria, voordat ik een contract kon tekenen bij Bendell Insurance. Dat is echt een topclub. Wedstrijden in Nigeria zijn een feest. Als het nationale elftal speelt, puilt het stadion uit. Voetbal verbroedert. Nigeria kent veel verschillende culturen, je hebt christenen en moslims. In de wereld levert die combinatie problemen op, bij ons niet. De saamhorigheid in het nationale elftal is groot, moslims en christenen bidden gewoon samen en waarom ook niet? We hebben allemaal één God.’
Wie is je voorbeeld?
‘Obafemi Martins van Internazionale. Die is snel, technisch vaardig en doelgericht. Dat zijn ook mijn kwaliteiten.’
Het is nog maar de vraag of Nigeria zich plaatst voor het WK.
‘We staan bovenaan de groep met Angola. Wij spelen thuis tegen Zimbabwe, Angola moet naar Rwanda. Omdat Nigeria een keer heeft verloren van Angola zijn we afhankelijk van het resultaat dat de Angolezen halen in Rwanda, maar ik ben ervan overtuigd dat Nigeria gewoon naar Duitsland gaat.’
Met John Owoeri?
‘Het WK is mijn doel, ja. En daarvoor moet ik zorgen dat ik bij Feyenoord ga spelen. De bondscoaches Eguavon en Samson Siasia kennen mij, ze weten wat ik kan, want Samson was onze coach tijdens het jeugd-WK. Ik voel dat ik een kans maak op een selectie.’
Heb je de teleurstelling van de verloren finale tegen Argentinië inmiddels verwerkt?
‘Ik vind nog steeds dat wij die finale hadden moeten winnen, want we waren niets minder dan Argentinië. Zij hadden de mazzel dat ze twee penalty’s kregen en dat de scheidsrechter op hun hand was. Het leek wel dat we die wedstrijd niet móchten winnen, maar ondanks dat overheerst er een gevoel van trots. We zijn wel mooi tweede geworden van de 32 deelnemers.’
Er wordt nog steeds getwijfeld aan de juistheid van de leeftijd van veel Nigeriaanse voetballers. Ben jij echt achttien?
‘Kijk mijn paspoort en documenten er maar op na: ja, ik ben achttien jaar. Als je paspoort nou zegt dat je een bepaalde leeftijd hebt, waarom twijfelen mensen daar dan aan? Die speculaties hebben ons tijdens het WK geen pijn gedaan, we weten dat er mensen zijn die er zo over denken. Het betekende voor ons juist een motivatie, het maakte hongerig. We wilden al die personen die deze leugens over ons vertelden de mond snoeren. Dat was de enige manier. Wij moesten voetballen, niet praten.’