Titelhouder moet afrekenen met malaise tegen Frankrijk

Extra zuur was dat het gastland op voorsprong kwam door een gigantische fout van doelman Luis Arconada, die een houdbare vrije trap van Michel Platini (foto linksboven) onder zijn armen door over de doellijn liet rollen (foto onder). Na die goedkope openingstreffer counterde Frankrijk zich in blessuretijd naar de eindzege. Bruno Bellone rondde de aanval schitterend af met een lob over de onfortuinlijke Arconada.

Sindsdien kreeg Spanje verschillende mogelijkheden om de kostbare uitglijder van 1984 recht te zetten. Keer op keer bleek Frankrijk echter een onneembare horde. De kwalificatiecampagne voor het EK 1992 werd verziekt doordat de Fransen alle acht kwalificatieduels wonnen en Spanje de Europese eindronde in Zweden aan zich voorbij zag gaan. Jean-Pierre Papin, toen topspits van Olympique Marseille, was in beide ontmoetingen verantwoordelijk voor de winnende treffer. Op het EK 1996 leek het Franse spook opnieuw toe te slaan. Door een doelpunt van Youri Djorkaeff stevenden de Fransen op een 1-0 overwinning af, totdat José Luis Caminero vijf minuten voor tijd toesloeg door de gelijkmaker van dichtbij achter doelman Bernard Lama te schieten. Het was de enige keer dat Frankrijk geen sta-in-de-weg vormde voor de Spanjaarden, die zich dankzij een 2-1 overwinning op Roemenië plaatsten voor de kwartfinale. Gastland Engeland was daarin echter te sterk na penalty's.

Het EK 2000 leverde een nieuw trauma op. Nadat Spanje zich met een 4-3 overwinning op Joegoslavië ternauwernood plaatste voor de laatste acht, stuitte het opnieuw op Frankrijk, dat op dat moment de regerend wereldkampioen was. Onder aanvoering van de fenomenaal spelende Zinedine Zidane (op de foto scorend uit een vrije trap) stonden de Fransen al bij rust met 2-1 voor. Vlak voor het eindsignaal leek Spanje toch nog langszij te komen, maar Raúl kon zijn sterrenstatus niet waarmaken en miste vanaf elf meter. Zes jaar later leek het moment daar om voor eens en altijd af te rekenen met de Franse Angstgegner. Spanje kende met overwinningen op Oekraïne (4-0), Tunesië (3-1) en Saudi-Arabië (1-0) een goede start van het WK in Duitsland, terwijl Frankrijk zich met moeite door een groep met Zwitserland, Zuid-Korea en Togo worstelde. De slechte fysieke gesteldheid van de inmiddels 33 jaar oude Zidane had zijn weerslag op het elftal.

Tegen Spanje onderging Zizou echter een ware wederopstanding. David Villa had vanaf de stip nog wel voor een Spaanse voorsprong gezorgd, maar Frankrijk keerde de wedstrijd volledig om door al voor rust de 1-1 te maken (Franck Ribéry) en in de laatste minuten toe te slaan met treffers van Patrick Vieira en Zidane, die de wedstrijd in het slot gooide door een karakteristieke solo te bekronen met een doelpunt.

Waar met Ribéry en Florent Malouda zaterdagavond slechts twee spelers van toen aanwezig zijn – drie met de door de Franse voetbalbond als toeschouwer uitgenodigde Éric Abidal – daar zijn er aan Spaanse kant met Iker Casillas, Sergio Ramos, Xavi, Xabi Alonso, Cesc Fabregas en Fernando Torres liefst zes spelers die voor eens en altijd af willen rekenen met alle malaise die Frankrijk in het verleden heeft veroorzaakt. (Tim Vos)

• Meer over

• AEK Larnaca - AEL Limassol (2-2)