Van 'labrat' tot Rochdale-held: het sprookje van Joe Thompson

De 69ste minuut van het League One-duel tussen laagvlieger Rochdale en Charlton Athletic is aangebroken, als de fans van de thuisploeg langzaam maar zeker het geloof hebben verloren. Bij de wedstrijd van concurrent Oldham Athletic staat het op dat moment 2-2, waardoor Rochdale móét winnen van de promotiekandidaat om niet te degraderen naar het vierde niveau. Dan valt de bal plotseling voor de voeten van de 29-jarige invaller Joe Thompson, die amper twee minuten in het veld staat. Op de rand van het strafschopgebied kapt hij een tegenstander uit, waarna hij met links afdrukt: 1-0. Dat is ook de eindstand, een groot feest barst los. Thompson - uitgerekend hij - heeft zijn club gered.

'Ik heb de afgelopen periode in een achtbaan geleefd, met ups en downs', legt hij direct na de door hem bewerkstelligde ontsnapping emotioneel uit. 'Maar dit is voor mij en mijn familie een enorm hoogtepunt. Ik heb zó veel en zó hard moeten werken voor mijn herstel. Ik heb het in mijn leven nooit makkelijk gehad, maar mijn moeder heeft me altijd geleerd dat je het beste moet zien te maken van de donkere dagen. Het kwam allemaal aan op vandaag, maar het is absoluut de moeite waard geweest.' De middenvelder heeft zojuist zijn eigen, onwaarschijnlijke sprookje geschreven.

Ontslagbrief
Het aangrijpende verhaal van Thompson begint op 5 maart 1989, als hij wordt geboren in Rochdale. Hij groeit grotendeels op zonder vader, een crimineel die jarenlang in de gevangenis zit, terwijl zijn moeder kampt met een ernstige manisch-depressieve stoornis. Ze wordt in 1997 opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis, waarna Thompson (samen met zijn broer) wordt opgevangen door een tante uit Manchester. Daar komt hij terecht in de jeugdopleiding van Manchester United, in een lichting met onder anderen Tom Cleverley en Danny Welbeck. Op zestienjarige leeftijd moet Thompson echter vertrekken, hij keert terug naar Rochdale.

In oktober 2013, iets meer dan een jaar nadat hij is overgestapt naar Tranmere Rovers, slaat het noodlot toe. Bij de dan 24-jarige Engelsman wordt nodulair scleroserend Hodgkin-lymfoom geconstateerd, een zeldzame vorm van kanker. Na een intensieve periode van chemotherapie wordt Thompson in juni 2014 'schoon' verklaard, maar tot zijn eigen verbazing krijgt hij kort daarna te horen dat Tranmere zijn aflopende contract weigert te verlengen. Niet door een telefoontje of een gesprek, maar omdat hij een ontslagbrief in de bus krijgt.

Dat zorgt bij het lijdend voorwerp voor onbegrip en verdriet. 'De medische staf heeft de afgelopen maanden contact gehouden met mijn doktoren, over mijn herstel, en ikzelf heb misschien maar met één of twee mensen uit de technische staf gepraat. Van de hoge heren heb ik helemaal niets gehoord. Het doet pijn dat mensen als de manager en technisch directeur niets hebben laten weten, ook niet rondom de beslissing om mij nu te laten gaan. Al hadden ze maar een contractje voor een paar maanden gegeven... Dit laat een bittere nasmaak achter.'

Kankervrij
Na een proefperiode wordt Thompson opgepikt door Bury, dat hem voor twee korte (weinig succesvolle) verhuurperiodes naar Wrexham AFC en Southport FC stuurt. Via Carslisle United keert Thompson in de zomer van 2016 terug bij 'zijn' Rochdale, maar niet veel later krijgt hij een nieuwe dreun te verwerken. Thompson krijgt op Kerstavond te horen dat de ziekte terug is. 'De eerste keer was ik in shock, nu was ik in paniek', vertelde hij daar eerder over aan FourFourTwo. 'Mijn dochtertje was inmiddels oud genoeg om te begrijpen wat er gaande was. Wat moest ik haar gaan vertellen?'

Thompson speelt nog een paar maanden door, maar in maart 2017 begint een volgende behandeling. Eerst krijgt hij wederom chemotherapie, later ondergaat hij ook een stamceltransplantatie. 'Ik voelde me net een laboratoriumrat. Omdat ik in het ziekenhuis lag, dacht mijn dochtertje automatisch dat ik beter zou worden. Ik kon haar gewoon niet vertellen dat niet iedereen die in het ziekenhuis ligt dat ook daadwerkelijk overleeft.' Dat geldt echter wel voor Thompson: in juni krijgt hij voor de tweede keer geweldig nieuws. 'Even bevestigen: ik ben kankervrij!', laat hij kort na zijn nieuwe herstel op Twitter weten, om vervolgens in voetbaltermen te blijven. 'Ik heb er misschien een verlenging en strafschoppenreeks voor nodig gehad, maar de wedstrijd tussen Thompson en kanker is 2-0 geworden.'

Sterren
Hij begint langzaam weer met trainen, waarna hij op 23 december vorig jaar - op één dag na precies een jaar na het tweede slechtnieuwsgesprek - weer speelminuten maakt voor Rochdale. Afgelopen februari deed hij voor het eerst sinds rentree zijn emotionele verhaal. 'De kanker voelde als een slang om mijn nek, die me langzaam maar zeker aan het wurgen was. De bezoekjes van mijn familie en teamgenoten deden me goed, maar ik werd continu herinnerd aan het feit dat overlijden gewoon een reëele optie was. Nu lacht het leven me weer toe, ik kan niet wachten om te zien wat de toekomst voor me in petto heeft.'

Nog geen drie maanden later is dat - in ieder geval op sportief gebied - duidelijk. Thompson heeft zijn Rochdale, de club die hem zo na aan het hart ligt, eigenhandig gered van degradatie. 'Rond Kerstmis gaf niemand een stuiver meer voor ons, maar we hebben het geflikt. Het zal in de sterren hebben gestaan, ik denk dat dit het lot is.'

• Meer over

• J. Thompson
• Rochdale