'Voetbaldirigenten op een slagveld'

Er is veel kritiek op het apathische spel van de voetbalteams op dit EK. Goed, de spaarzame uitzonderingen bevestigen de regel, maar na twintig minuten raak je al snel verveeld van het troosteloze niveau. En waar ligt dat aan? Ontbeert het de teams aan kwaliteit of de wil om te winnen? Spelen de zenuwen een grote rol of weegt het predicaat van titelkandidaat, geldend Duitsland, Frankrijk en Spanje, te zwaar op de schouders? Na twee speelrondes heb ik mijn eigen conclusie getrokken: de barslechte conditie van de voetbalvelden is hier debet aan.

Een crosspass van links naar rechts, een tackle op de bal, een sierlijke kapbeweging of het aanzetten tot een sprint: al deze handelingen gaan gepaard met plaggen gras die in het rond vliegen. Het veld lijkt na één helft meer op een slagveld waar Napoleon zojuist de cavalerie over heeft laten denderen, dan op een voetbalveld. Al betwijfel ik sterk of Napoleon hier zijn troepen overheen zou laten gaan. 'Voetbal is oorlog' gaat in deze context helaas niet op, want het gevolg is meer strategisch en afwachtend voetbal, tot vervelens toe. Je wordt in slaap gesust met een inspiratieloze compositie, zonder een greintje risico. In sommige gevallen willen ze wel iets forceren, kijkend naar de inzet van Albanië, maar lukt het gewoon niet. Helaas krijg je niet altijd wat je verdient.

Is er dan wel iets waar je van kan genieten op dit EK? Jazeker! Het zijn spaarzame momenten, maar koester ze. Er zijn nog voetbaldirigenten aanwezig die het spelletje naar hun eigen hand componeren. Luka Modric, Toni Kroos, Dimitri Payet en Andrés Iniesta zijn spelers met een zuivere techniek en hebben een gave voor oogstrelende passjes en combinaties, de absolute wil om te willen voetballen en risico's te durven nemen. Dat gaat gepaard met succes en mislukkingen, al is er vaak aandacht voor dat laatste. De grote talenten Paul Pogba en Kevin De Bruyne voetballen vooral tegen zichzelf en Arda Turan werd tegen Spanje al getrakteerd op een fluitconcert van de eigen aanhang. Er is geen ruimte voor een valse noot in de wedstrijd. En een orkest zonder dirigent, of dirigenten met een eigen show zoals Zlatan Ibrahimovic, zal nooit een prijs winnen. Zeker niet dit EK.

Het zou alleen aantrekkelijker zijn om deze kunstwerken aan het einde van de wedstrijd te tonen. Een compositie van negentig minuten verdient geen apotheose van één minuut. Helaas bepalen de dirigenten zelf het tempo, dus zetel ik mij weer voor de buis in afwachting van dat ene moment.

• Meer over

• Europees Kampioenschap 2016 Frankrijk