Voor Australië is in prachtig Kazan de Arena het enige uitstapje
VI-verslaggever Martijn Krabbendam is aanwezig in Rusland. Tijdens het WK volgt hij onder meer het Australië van bondscoach Bert van Marwijk op de voet. Geregeld komt hij met updates vanuit het kamp van The Socceroos.
Soms zit de vooruitgang in kleine dingen, zoals vandaag, als Van Marwijk toekijkt hoe een deel van zijn Australische spelersgroep viert dat ze de afsluitende trainingsvorm hebben gewonnen. Ze vallen juichend in elkaars armen, de verliezers druipen tierend af, precies wat je zou verwachten in een selectie voetballers. 'Maar dit is voor het eerst, hoor', zegt Van Marwijk, 'dat ze zó reageren. Als je dit vergelijkt met maart, toen ik voor het eerst bij deze groep kwam, is het een wereld van verschil. Er wordt gelachen en gedold, de spelers worden losser.'
Niet dat hij klagen had. Met de instelling was niks mis. Zelden had hij een gedisciplineerdere groep dan tijdens dit WK. Als de bondscoach zei "half zes aan tafel", zaten zijn spelers er om kwart over vijf. Elke beslissing werd zonder morren geaccepteerd, maar juist in de gehoorzaamheid van de Australische spelers, schuilt ook een gevaar. 'Bij alles wat ze deden, keken ze letterlijk naar de trainersstaf. Mag dit, mag dat? Maar wij willen dat die gasten zich ontwikkelen, dat ze ook zelf initiatief tonen. We kunnen alles wel voorzeggen, maar als er zaterdag tegen Frankrijk iets gebeurt wat niet vooraf besproken is, zullen ze het toch zelf moeten zien op te lossen. Daarom ben ik blij met het leven dat in de groep is gekropen.'
Het is nodig ook, een beetje reuring op zijn tijd, want de Aussies zijn deze weken voornamelijk op elkaar aangewezen: veel ander vermaak is er niet. Van Marwijk en co hebben hun intrek genomen in Trudovye Rezervy, het sportcentrum van de ijshockeykampioen AK Bars Kazan. De compound heeft van buitenaf meer de kenmerken van een kantorencomplex op een verlaten industrieterrein dan van een comfortabel hotel, alleen is het niet voor niets dat de Australische bond moeite heeft gedaan er te mógen logeren. Trudovye Rezervy stond niet op de lijst van de FIFA, maar herbergt als topsportcentrum wel alle benodigde faciliteiten qua training en verzorging.
Het gevolg is wel dat de ploeg er helemaal alleen zit, want dit complex is niet toegankelijk voor andere gasten. Sterker: wie het durft te proberen wordt bij de poort al staande gehouden door nors kijkende security, de pistolen losjes bungelend in de holsters. Ze nemen hun taak zo serieus dat ze ieder lid van het Australische team dat eventjes wil ontsnappen persoonlijk begeleiden.
Afgelopen dinsdagavond mochten ze er even uit, toen het team ging dineren in de stad. Dichterbij het majestueuze Kremlin zullen ze niet komen, het historische fort, waar de Russische orthodoxe kerk de directe buurman is van de Qolşärif-moskee. Ooit behoorde het toe aan de moslims, later maakte Ivan de Verschrikkelijke er een christelijke hoofdstad van en tegenwoordig leven beide religies er gebroederlijk naast elkaar, als voorbeeld voor hoe het ook zou moeten kunnen. Even flaneren over Baumanstraat, de populaire promenade vol restaurants en boetieks, is er ook niet bij voor de Aussies, net zoals het Cultureel Paleis verborgen blijft, ook al zo’n trots icoon van de stad, die 's nachts zelfs verlicht wordt omdat men vindt dat de schoonheid niet verloren mag gaan.
Het enige échte uitstapje voor Australië volgt zaterdag, naar de Kazan Arena. Alweer bijna vijf jaar oud, het futuristische stadion met de grootste ledwand ter wereld, die de Arena zo iedere keer weer een andere aanblik geeft. Daar wacht Frankrijk, een van de topfavorieten van dit WK. 'En dat is toch waarvoor we hier gekomen zijn', zegt Bert van Marwijk. 'Het is best even moeilijk voor de jongens als je weken op elkaars lip zit en ongetwijfeld zullen er vanzelf irritaties komen. Alleen moeten ze goed beseffen dat degene die nog het meest geïrriteerd is van iedereen, ik dat zelf ben. We hebben namelijk niet voor niets zo hard getraind, alles moet wijken voor een goed resultaat tijdens het WK.'
'Natuurlijk zal het moeilijk worden, dat beseft iedereen zich terdege, maar een beetje opportunistisch moet en mag je wel zijn. En we kúnnen verrassen ook, door tactisch vooruitgang te boeken, zoals we de afgelopen weken hebben gedaan tijdens het trainingskamp in Turkije, maar ook door onderling een goede band te hebben en scherp te zijn op elkaar. Als er behalve goed en hard getraind, ook wordt gelachen en gedold, dan houd je het wat langer vol, zo'n trainingskamp. Die stap hebben we nu ook gezet.'
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login