Waarom de jarige Rivaldo vandaag niet op een kaartje van Van Gaal hoefde te rekenen

Het was voor Van Gaal een vreemde gewaarwording. Hij had als coach van Ajax met Frank Rijkaard weliswaar al eens een wereldster in zijn ploeg gehad, maar Rijkaard was een echte teamspeler, die best bereid was om in het gareel te lopen. Bij Barcelona werkte dat toch iets anders. Van Gaal kreeg in het Camp Nou te maken met ene Rivaldo, die als opvolger van zijn vertrokken landgenoot Ronaldo was weggeplukt bij Deportivo La Coruña. De transfersom bedroeg naar verluidt zo'n 23,5 miljoen euro: voor die tijd (we hebben het over het jaar 1997) een heel bedrag.

Rivaldo was niet de sambavoetballer die zijn voorganger was en liep niet met de glimlach die zijn latere opvolger Ronaldinho zo populair maakte rond op het voetbalveld. De aanvaller was vooral geïnteresseerd in het maken van doelpunten, zo veel mogelijk. Zijn eerste seizoen eindigde met negentien competitiedoelpunten en twee hoofdprijzen. De landstitel en de Copa del Rey werden binnengehaald.

Het jaar daarop was voor Rivaldo nog succesvoller. De Braziliaan maakte nu 24 doelpunten in de competitie en hielp het Barcelona van Van Gaal daarmee naar de tweede landstitel op rij. Rivaldo stond aan de top van de berg en won de Ballon d'Or, de prijs voor beste voetballer van de wereld. Vanaf dat moment begonnen de echte problemen met Van Gaal.

Na het ontvangen van de Ballon d'Or én de FIFA World Player of the Year-award riep Rivaldo zijn ploeggenoten bij elkaar. Van Gaal dacht dat de aanvaller zijn medespelers zou bedanken voor de hulp bij het behalen van deze individuele prijzen. Rivaldo had echter heel andere plannen. Hij werd door Van Gaal vaak op de linkerkant gebruikt en was als beste speler van de wereld niet van plan om daar te blijven spelen. Hij wilde voortaan alleen nog maar als spelmaker, achter spits Patrick Kluivert, voetballen. Daar moest Van Gaal het maar mee doen.

Van Gaal zou Van Gaal niet zijn als hij dit zomaar geaccepteerd had. De coach kreeg het aan de stok met de Braziliaan en zette hem als straf een paar wedstrijden op de bank. Barcelona werd het slachtoffer van de botsende ego's, met prestaties die steeds minder werden. Rivaldo kwam uiteindelijk wel weer terug in het elftal, hij was simpelweg te goed voor de bank, maar de glorietijden waren voorbij. Het liep niet meer zoals voorheen. Het vertrouwen was weg. Rivaldo wilde niet door het vuur gaan voor zijn trainer.

Van Gaal werd in de zomer van 2000 ontslagen en Rivaldo trok een lange neus naar zijn oude coach, met 23 doelpunten in het eerste seizoen zonder de Nederlander op de bank. In de laatste wedstrijd van het seizoen maakte Rivaldo een waanzinnige hattrick tegen Valencia, met een wonderschone omhaal als zijn derde en het uiteindelijk beslissende doelpunt. Rivaldo genoot weer, maar kon niet voorkomen dat Barcelona afgleed. Het ontslag van Van Gaal bracht Barcelona nou niet bepaald vooruit.

Toen de Catalanen in 2002 besloten om Van Gaal weer voor de groep te zetten, wist Rivaldo genoeg. De Braziliaan zwaaide af bij Barcelona en vertrok naar AC Milan, wat het begin bleek te zijn van een meer dan merkwaardige voetbalreis. Rivaldo speelde nog in landen als Griekenland, Oezbekistan en Angola, voordat hij er pas op 43-jarige leeftijd mee ophield. Boven alles was Rivaldo namelijk vooral een echte liefhebber. Maar wel een met een eigen mening. Van Gaal krijgt er nog nachtmerries van.

• Meer over

• L. van Gaal
• Rivaldo
• Barcelona
• LaLiga 2019/2020