Waarom dit het jaar van Atlético Madrid wordt

De Plaza de Neptuno was drie maanden geleden nog volledig volgepakt om het winnen van de Europa League te vieren. Donderdag was het nagenoeg uitgestorven op de plek waar Atlético zijn titels viert toen José María Giménez en Lucas Hernández zich er meldden. De twee kondigden na de 4-2 zege op Real Madrid lachend aan naar de fontein te gaan om de volgende prijs te vieren en kwamen hun woord na. De leegte bevestigde alleen maar dat de tweede club van Madrid nog altijd in opmars is. Een Europese Super Cup wordt al niet meer uitgebreid gevierd. 'We geven Neptuno een korte pauze, want hopelijk keren we er in mei weer minstens één keer terug', verklaarde clubpresident Enrique Cerezo op de Spaanse radio.

Het vorige seizoen was er een met twee gezichten voor Atlético. Na de eerste maanden was het al bijna een verloren seizoen door de uitschakeling in de groepsfase van de Champions League en de achterstand op Barcelona. Het was wachten op de verlosser. Met de vanaf januari pas speelgerechtigde Diego Costa ging alles beter. Antoine Griezmann had eindelijk weer een aanspeelpunt en bliksemafleider in de aanval en bloeide volledig op, net als Atlético als geheel. De spanning in de titelstrijd werd even teruggebracht en met het winnen van de Europa League hield de club toch nog een tastbare prijs over aan het zesde volledige seizoen onder Diego Simeone.

El Cholo heeft waarschijnlijk nog nooit zo'n sterke selectie gehad als nu. Griezmann onderstreepte dat na het verslaan van Real Madrid nog maar eens: 'Ik ben hier gebleven omdat er een groots project is en omdat ik vertrouwen heb in Simeone. En ik zat niet mis.'

De Fransman creëerde eind vorig seizoen bijna letterlijk een soap over zijn eigen toekomst. Er was de mogelijkheid om voor honderd miljoen euro naar Barcelona te gaan. In een in samenwerking met Gerard Piqué opgezette documentaire kondigde Griezmann uiteindelijk aan Atlético trouw te blijven. Even later meldde een delegatie van Atlético zich bij het Franse kamp in Rusland om voor het WK nog een slag te slaan. De contracten van Lucas en Griezmann werden verlengd en het akkoord met Thomas Lemar werd verzilverd. Laatstgenoemde is overgekomen van AS Monaco en is slechts een van de zes nieuwkomers in de selectie.

Bedragen in miljoenen euro's en via Transfermarkt.

Lemar moet vanaf links of rechts voor meer avontuur zorgen op het middenveld. Bij Atlético betekent dat de perfecte balans vinden tussen omschakelen, dribbelen in kleine ruimtes en vooral ook meeverdedigen. Yannick Carrasco en Vitolo vulden die rol niet naar wens in, Lemar is de volgende die het mag proberen van Simeone. Met de transfervrij van Sporting Portugal overgekomen Gelson Martins is er bovendien nog een back-up voor de Fransman gehaald.

Natuurlijk is voor Eredivisie-volgers Santiago Arias de meest in het oog springende aanwinst. De rechtsback gaat na vijf seizoenen bij PSV de concurrentie aan met Juanfran en is daarmee de directe vervanger van de naar Internazionale vertrokken Sime Vrsjalko. Het is een concurrentiestrijd die Arias vroeg of laat gaat winnen van de nu 33-jarige Spanjaard, bij wie het verval vorig seizoen al zichtbaar werd.

Santiago Arias heeft door zijn loopvermogen zijn bijnaam al gekregen van Giménez: de Usain Bolt van Atlético.

Tegenover de versterkingen staat wel het verlies van aanvoerder Gabi, die Xavi achterna is gegaan naar Qatar. Centraal op het middenveld is zijn vertrek opgevangen met de terugkeer van Rodri Hernández. Twintig miljoen euro heeft Atlético Madrid aan Villarreal betaald om zijn voormalige jeugdspeler over te nemen. De 1 meter 91 lange controleur blinkt uit in rust aan de bal en voegt met zijn fysiek bovendien extra kracht toe aan het centrale blok met Saúl Ñíguez.

De grote winst is de enorme kracht in de breedte. Dat is langzaam maar zeker gegroeid. In 2014 werd de landstitel door Simeone en co nog gepakt met een spelersgroep van netto zo'n veertien spelers. Die groep bestaat nu uit minstens achttien volwaarde selectiespelers. De interne competitie is alleen maar gegroeid. Lucas Hernández, Thomas Partey en Ángel Correa zijn langzaam maar zeker volledig klaargestoomd voor het wekelijks presteren in de Spaanse top. Deze zomer zijn de laatste zwakke plekken verder opgevuld, terwijl er elders in de stad volop vraagtekens zijn door het vertrek van Cristiano Ronaldo en Barcelona de laatste jaren alleen maar afhankelijker is geworden van Lionel Messi.

Simeone zal nooit volledig afstand doen van het underdogimago. Het is voor hem ook een manier om zijn selectie hongerig te houden; gebroederlijk vechten tegen de grotere vijanden. 'Ik heb het niet graag over budgetten in het voetbal, maar dat van ons is niet hetzelfde als dat van Real Madrid. Maar we hebben wel evenveel dromen als de anderen', zei El Cholo deze week nog. Met deze selectie zijn die dromen realistischer dan ooit voor de grote uitdager van Barcelona en Real Madrid.

De stip aan de horizon: 1 juli 2019, de dag van de Champions League-finale in het eigen Wanda Metropolitano.

VI's buitenlands voetbal expert Süleyman Öztürk praat je in onderstaande video's bij over de stand van zaken bij de drie titelkandidaten.

• Meer over

• Atlético Madrid
• LaLiga 2018/2019