Wegkwijnen in Schotland: 'Ze vragen zich af wie Wolters is'
Gelukkig is er Censi, zijn dochter van drie maanden oud die elke dag als Randy Wolters thuiskomt van weer een training zonder perspectief, hem glimlachend aankijkt. 'Toen ik nog geen vader was, dacht ik altijd dat dit het grootste cliché ter wereld was, allemaal onzin. Tot er op een dag zo'n kleine naar jou ligt te grijnzen. Nu weet ik dat dit het mooiste is dat er bestaat en ook dat je dan inderdaad voor even alle problemen en zorgen vergeet.'
Zorgen heeft hij genoeg bij Dundee FC. De club nam hem afgelopen zomer onder contract met mooie voorwaarden en beloftes. Wolters liet er zijn grote liefde ADO Den Haag zelfs voor lopen en begon goed in de Schotse Premier League, tot hij botste met manager Neill McCann, oud-speler van Rangers, Southampton en het Schotse elftal. 'Ik was net terug van een blessure, speelde bij de beloftes en we verloren een wedstrijd waarin iedereen bij ons niet bepaald heel goed had gespeeld. Alle spelers kregen op hun lazer, ik ook, maar ik verstond niet wat de manager vertelde. Toen is dat een beetje geëscaleerd, met als resultaat dat hij nooit meer een beroep op mij heeft gedaan.'
Wat volgde, is het klassieke verhaal van de Nederlandse voetballer in het buitenland die niet speelt. 'Het gevoel dat je niet meetelt, is frustrerend. Ik heb het ook best een tijdje moeilijk gehad, liep ik met een lang gezicht, waar ik normaal altijd heel aanwezig ben. Ik heb de manager gevraagd wat ik moest doen om weer in beeld te komen, op een normale, respectvolle manier, alleen zijn ze dat in Schotland niet gewend. “Je traint fantastisch”, zei hij, “houd je daaraan vast”. Wat moet je dan zeggen? Ik heb de knop omgezet en ben nog harder gaan trainen. Ik speel bij de beloftes, daar loop ik te slopen, scoor, geef assists, iedereen is tevreden, maar de manager ziet me niet staan. Zit je bij de groep voor Ross County-uit, een reis van drie uur, kom je daar en hoor je dat je op de tribune zit... Het gekke is dat ik persoonlijk geen problemen heb met de manager, op dat vlak vind ik hem een aardige gozer, maar het is dan toch een ego-dingetje. Denk ik.’
Hij traint hard door op weg naar betere tijden. 'Er moet een oplossing komen', weet Wolters. 'Ik wil en moet spelen. Nu houd ik mijn dochter weg bij de familie, maar waarom? Ik ben toch ook geen kind meer? Dat vind ik het meest frustrerend. In Dundee weet niemand wat ik kan. Wie is die Randy Wolters eigenlijk?, vragen ze zich af, en nog terecht ook. Dat doet pijn.'
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login