'Ziyech is de Al Pacino tussen de amateurtoneelspelers'
Het is woensdagavond en FC Twente neemt het op tegen de Twenterand selectie. Wat opvalt: de veranderde stemming bij het Enschedese voetbalbolwerk. Oké, in de bestuurskamer smeulen nog wat brandjes na. Maar hier, langs de lijn bij DOS'37, heeft FC Twente al weer veel weg van wat het ooit was: een provincieclub zonder poespas.
Ouderen bollen bedaagd hun sjekkies, een man op klompen analyseert de Brexit ('Belachelijk!'), en in de fankraam is de FC Twente-sleutelhanger een voorname eyecatcher. 'Gewoon doen', luidt het motto 2.0 bij de landskampioen van 2010.
In Vriezenveen is er slechts een die afwijkt van het plaatje van patat etende Tukkers achter de reclameborden en oer-nuchtere spelers op het veld: Hakim Ziyech. 'Aan de kant!', roepen twee stewards. Enige aansporing is ook wel geboden, zo massaal als de meute zich hier vastklampt aan de laatste sterspeler die FC Twente rijk is. Allemaal willen ze wat van Ziyech. Een handtekening, een gezamenlijke selfie, een hug.
Ziyech is in Vriezenveen de Al Pacino tussen de groep amateurtoneelspelers, de Michael Jackson van het dorpskoor. Binnen de lijnen en daarbuiten. En zo wordt hij ook benaderd. Als de man op eenzame hoogte, degene voor wie kinderen speciaal naar het sportpark zijn gekomen voor misschien wel zijn allerlaatste optreden in het rode shirt.
En de Nederlandse Marokkaan lijkt zich ook wel prima te voelen in die rol van levende attractie. Je ziet het Jeroen Heubach niet zo snel doen, parmantig langs een bierkraam stiefelen met een gouden brilmontuur op zijn neus en een Rolex om de pols geklemd. Ziyech doet dat wel, moeiteloos. Hij verstaat het vak van ster zijn: met een ernstige blik voor je uitkijken, je ogenschijnlijk ongemakkelijk door een kudde aanbidders wurmen en af en toe nonchalant een krabbel zetten. En, niet onbelangrijk, het trapje van spelersbus beklimmen alsof het de Mount Everest betreft.
Eenmaal op zijn stoel, zwaait Ziyech nog een laatste keer naar de kinderen die hem allen zo bewonderen. Die hem voor eeuwig in hun jonge Twente-hartjes hebben gesloten vanwege al het moois wat hij hun geboden heeft. 'Dankjewel voor alles, Hakim!', roept een ventje, als de motor van de touringcar al ronkt. 'We zullen je nooit vergeten!' En dan gaat hij, FC Twentes pronkjuweel. Vanuit de kantine kan hij nog net het You’ll Never Walk Alone horen galmen.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login