In 1978 was Nederland maar een paar centimeter verwijderd van de wereldtitel. En dan deden Willem van Hanegem en Johan Cruijff nog niet eens mee. Terwijl het WK in Qatar bezig is een terugblik op Voetbal in een Vuile Oorlog door de ogen van de toenmalige bondscoach van Argentinië, César Luis Menotti.
Let me entertain you! Beter had Robbie Williams het niet kunnen verwoorden. De Romeinen wisten het al: geef het volk brood en spelen, dan heb je er verder weinig last van.
Tranen
Het is 2022. 44 jaar na het vuile WK in Argentinië. De KNVB besluit vlak voor het openingsduel van Oranje met Senegal dat Virgil van Dijk niet met de OneLove-armband gaat spelen. De voetbalbond kreeg iets eerder vanuit de FIFA te horen dat de aanvoerder van het Nederlands elftal geel zou krijgen, mocht hij de band wel dragen. Zelfs een schorsing behoort tot de mogelijkheden. Op de tribune besluit ook minister Conny Helder de band niet om te doen tijdens de groepswedstrijd van Nederland tegen Qatar. 'Ons doel is niet om onnodig te provoceren. Daar schiet je niets mee op', leggen directeur betaald voetbal Marianne van Leeuwen en secretaris-generaal Gijs de Jong van de KNVB uit in Doha. In plaats van de band draagt Helder een OneLove-speldje.
Het WK in Qatar kan niet los worden gezien van de politiek. Net zoals vier decennia geleden in Argentinië. Waar iedereen de andere kant op keek, tijdens het WK onder het regime van generaal Jorge Videla. Een extremere situatie misschien. Maar hoe dan ook een moment om vragen te stellen. ‘Als ik dit allemaal had geweten, was ik niet gegaan’, hikte Ernie Brandts, die zijn tranen de vrije loop liet toen hij veertig jaar na dato tussen de Dwaze Moeders op Plazo de Mayo stond. Het werd hem allemaal even te veel, de waarheid over het land waar hij als 22-jarige triomfen vierde. Dertigduizend verdwenen mannen en vrouwen, mensen die levend uit vliegtuigen werden gegooid en folterkamers op zeven-honderd meter van het stadion waar onder meer de openingsceremonie plaatsvond en de finale werd gespeeld.