Hij heeft op 21-jarige leeftijd al heel wat stormen doorstaan. Kenneth Taylor hield ook ditmaal zijn hoofd koel en greep donderdagavond als invaller zelfs de heldenrol in Noorwegen, zij het met een beetje fortuin. Achteraf sprak Ajax-trainer John van 't Schip zijn waardering uit voor de jonge middenvelder.
Op een krankzinnige avond, waarop Ajax collectief een beschamend niveau haalde, viel alles op zijn plaats voor Taylor. Ajax zakte in, maar gaf evengoed enorm veel kansen weg. Bodø/Glimt kwam tot liefst 25 doelpogingen, maar beet zich stuk op de lat en de keeper daaronder: Diant Ramaj. Na 114 minuten voetballen viel de beslissing daarom tóch aan de andere kant. Alsof het zo had moeten zijn kwam de verlossende goal van de man, die door supporters werd bekritiseerd en door zijn trainer werd gepasseerd. 'Never give up', concludeerde Taylor achteraf.
Hij is zonder twijfel de grootste Ajacied in de selectie. Sinds zijn achtste verdedigt Taylor al de clubkleuren van Ajax en inmiddels heeft hij bijna honderd officiële duels voor de hoofdmacht achter zijn naam. Ajax-supporter op het veld, zo kun je hem wel noemen. En dus doet het pijn, als hij als zondebok wordt gebruikt door een deel van de achterban. Zij verwijten hem een gebrek aan inzet, aan concentratie in het aanvallen, aan toewijding in het meeverdedigen. Taylor weet zelf ook dat hij dit seizoen lang niet altijd zijn niveau heeft gehaald.
'Verdedigend sprint Taylor negen van de tien keer ook terug. Maar die ene keer dat hij het niet doet, komt dit seizoen telkens onder een vergrootglas te liggen'
Maar een gebrek aan inzet, daar herkent hij zichzelf niet in. Week in week uit maakt hij de meeste meters bij Ajax: aanvallend sluit hij aan in het strafschopgebied, verdedigend sprint hij negen van de tien keer ook terug. Maar die ene keer dat hij het niet doet, komt dit seizoen telkens onder een vergrootglas te liggen, meer dan bij zijn ploeggenoten die grotendeels dezelfde fouten maken. Het is iets waar de staf van Ajax met Taylor aan werkt: het lezen van situaties in wedstrijden. In zijn enthousiasme gaat Taylor nog te vaak vooruit op momenten dat het eigenlijk niet kan. Als het dan misgaat, zijn alle ogen op Taylor gericht. Vermoedelijk vooral vanwege zijn ietwat flegmatieke houding.