Barcelona voetbalt weer als Barcelona. Na een moeizame start wijst Xavi zijn team de weg naar beter combinatiespel. Hoe Xavi de spelprincipes heeft teruggebracht, zonder een exacte kopie te maken van het verleden.
Xavi was als speler de regisseur van het beste Barcelona ooit. De prijzenkast van de voormalig spelmaker bevat liefst acht landstitels en vier Champions League. Voor veel ex-spelers is een dergelijke erelijst aanleiding om als trainer dezelfde tactieken als in de gouden periode te proberen. Dat is risicovol. Omdat voetbal zich blijft ontwikkelen en de individuele kwaliteiten van spelers anders zijn. Alleen al het ontbreken van Lionel Messi maakt een wereld van verschil.
Wat voor Xavi pleit, is dat hij realistisch naar de mogelijkheden van het huidige Barcelona kijkt. Op basis van de kwaliteiten van zijn materiaal verschuift hij accenten in de speelwijze. Hij gebruikt spelers in rollen waar ze zich comfortabel in voelen. Xavi weet dat Adama Traoré een snelle dribbelaar met beperkt spelinzicht is, dus laat hij hem tegen de zijlijn zijn acties maken. Zoals Luuk de Jong vooral benut wordt op zijn kopkracht en Sergio Busquets terug is in de rol als enige controleur die hij als zijn broekzak kent. De opstelling is maatwerk, in plaats van een tactische mal waar spelers in gepropt worden.
Het elftal dat Xavi nu als trainer formeert, is mede daarom geen kopie van het team waar hij zelf in speelde. Hij slaagt er voorlopig in om dezelfde ideeën op een andere - modernere - manier tot uitvoering te brengen.
