In minder dan een jaar heeft Ronald Koeman het sentiment rondom het Nederlands elftal omgekeerd. Behalve door het scheppen van duidelijkheid en het creëren van een nieuw groepsgevoel heeft Koeman dat gedaan door het herijken van de speelwijze. Hoe Oranje op vijf spelonderdelen een heftige transformatie onderging.
Ronald Koeman is nog manager van Everton als hij in het najaar van 2017 het inktzwarte beeld rond Oranje nuanceert door te wijzen op lichtpuntjes. ‘Er is echt wel genoeg om je aan vast te houden’, luidt het standpunt van de geroutineerde coach. Natuurlijk is het heftig om twee eindtoernooien op rij te missen, maar dat betekent niet dat het zo dramatisch is als op dat moment geschetst wordt, wil Koeman maar zeggen.
Na de 2-0 overwinning op Frankrijk zien we diezelfde nuchterheid terug bij de bondscoach. Koeman deelt meer dan verdiende pluimen uit aan zijn elftal en stipt daarbij aan dat Oranje dit nog niet eerder gedaan heeft onder zijn leiding: goed beginnen en negentig minuten lang dat hoge niveau volhouden. ‘Ik had dit niet verwacht’, geeft hij eerlijk toe. Een indicatie dat Koeman als geen ander begrijpt dat zijn werk na overwinningen op Duitsland en Frankrijk nog lang niet af is. Zo slecht als het toen leek, was het niet. En zo goed als het nu lijkt, is het waarschijnlijk ook niet.
Toch is het terecht dat dit nieuwe Oranje het gevoel van hoop en optimisme opwekt. In zijn eerste negen wedstrijden heeft Ronald Koeman - zonder daar zelf een groot punt van te maken - de pilaren waar Nederlandse teams traditioneel gezien op steunen, vervangen door een nieuw fundament. Een nadere blik op de vijf meest grondige wijzigingen in de speelstijl van het Nederlands elftal.