Na de verloren bekerfinale tegen Napoli barstte de bom bij Juventus. Balbezit is leuk, maar wat heb je eraan als er geen prijzen worden gewonnen? De komende anderhalve maand zal Maurizio Sarri de twijfelaars moeten overtuigen. Is hij een winnaar of een verdwaalde romanticus?
Als trainer van Empoli en Napoli kon hij schaven aan een ploeg die hij ergens in een fantasiewereld heeft zien voetballen. Maurizio Sarri wil dat de bal rondgaat, dat er driehoekjes worden gevormd, dat het spel van achteruit naar voren golft, dat de linies vloeiend in elkaar schuiven, dat kort spel aan de rechterzijde uitmondt in een verrassingsaanval aan de linkerkant. In zijn Napoli-tijd werden clipjes van zijn team gretig gedeeld onder de Sarribal-predikers. Dan ging de bal van de keeper naar de linksback en belandde die negen stations en dertig passes verder voor de voeten van Dries Mertens, Lorenzo Insigne of José Callejón. Behalve applaus, erkenning en de opname van het woord Sarrismo in het Italiaanse woordenboek leverde het weinig op.
