In de finale van de Conference League neemt Feyenoord het op tegen het AS Roma van José Mourinho. Tijd voor een uitgebreide tactische voorbeschouwing.
AS Roma komt niet naar Tirana voor een voetbalfeest. AS Roma speelt de Conference League-finale enkel en alleen om te winnen. Na een moeizame start lijkt José Mourinho die mentaliteit overgebracht te hebben op zijn elftal. Zijn spelers tonen zich op momenten net zo cynisch en pragmatisch als hijzelf.
Dat bleek bijvoorbeeld tijdens de uitwedstrijd tegen Sampdoria op 3 april. Bij een 1-0 voorsprong ging in de 92ste minuut het rugnummer van Lorenzo Pellegrini de lucht in. De captain treuzelde op vakkundige wijze voordat hij het veld verliet. Hij droeg eerst omstandig zijn aanvoerdersband over, trok daarna zijn sokken naar beneden om een scheenbeschermer te verwijderen en begon vervolgens zijn veters los te maken. Deze act leverde hem een gele kaart en daarmee een schorsing op. Dat kwam hem goed uit, want daardoor was hij beschikbaar voor de toppers tegen Napoli en Internazionale.
Dit soort trucs zijn bepaald geen uitzondering. AS Roma ontving dit seizoen al 125 (!) gele kaarten en 9 rode kaarten. Mourinho is nog geen jaar bezig, maar zijn ploeg speelt al volledig in zijn geest. Bij elke vermeende overtreding staat zijn elftal massaal te reclameren bij de scheidsrechter. ‘Met alle respect voor Roma, maar ik heb vandaag schandelijke dingen gezien’, sprak Salernitana-directeur Walter Sabatini in april zijn ergernis uit over het spelbederf. ‘Mourinho zal wel zeggen dat hij niet weet wie ik ben en dat ik niets heb gewonnen, maar dat kan me niet schelen. Wat in Rome gebeurt is onacceptabel. De hele bank springt op na iedere arbitrale beslissing. De volledige technisch staf staat binnen de lijnen bij een inworp. Sorry dat ik daarbij de naam van Mourinho noem, want blijkbaar is hij een halfgod.’
Of zoals Brendan Rodgers stelde: ‘José Mourinho is een winnaar. En hij zal altijd een winnaar blijven.’ Na deze lovende woorden over zijn mentor schakelde Roma het Leicester City van Rodgers doeltreffend uit. Een rake kopbal van Tammy Abraham uit een corner - na afloop door de Leicester-manager omschreven als ‘de achilleshiel van mijn team’ - was in de tweede halve finale genoeg.
De klok stond op 79 minuten toen Leicester City eindelijk zijn eerste schot tussen de palen loste. Een poging van afstand door James Maddison die doelman Rui Patricio niet nerveus maakte. Zoals hij even later ook het tweede schot op doel moeiteloos kon pareren. Dit keer probeerde Kelechi Iheanacho het uit wanhoop van ver. In het eigen Stadio Olimpico bleek de muur van Mourinho nauwelijks te slechten. Zoals zo vaak had zijn tegenstander het meeste balbezit, maar vertaalde dat zich nauwelijks in uitgespeelde kansen.
Voor Feyenoord is dat het grote angstbeeld in Tirana: verstrikt raken in de door Mourinho uitgezette vallen. Toch zijn de Rotterdammers zeker niet kansloos. Dit is waarschijnlijk het slechtste team waarmee de Portugese succestrainer in een Europese finale gestaan heeft. Dus liggen er mogelijkheden voor Feyenoord.
