.jpg)
RB Leipzig – Atlético Madrid was zeker in de eerste helft absoluut niet de meest aantrekkelijke kwartfinale in de geschiedenis van de Champions League, maar het tactisch steekspel tussen trainers Julian Nagelsmann en Diego Simeone is vanuit analytisch oogpunt erg interessant. Zeker de verrassing van Nagelsmann richting het einde van de wedstrijd bleek zeer vruchtbaar.
De grote vraag tot een uur voor de aftrap was hoe Nagelsmann het gemis van Werner ging opvangen in zijn basisopstelling. De topscorer heeft inmiddels zijn transfer naar Chelsea te pakken, voor zijn overstap naar Londen miste hij geen enkel duel voor Leipzig. Nagelsmann koos ervoor om terug te grijpen op zijn favoriete elementen: drie centrumverdedigers, wingbacks met veel diepgang, een targetman en twee creatieve spelers om de spits heen. Die laatste rollen waren weggelegd voor Dani Olmo en Christopher Nkunku. Bij Atlético Madrid verraste trainer Diego Simeone nauwelijks: hij stuurde zijn manschappen in een 4-4-2-formatie het veld op.
Dit is echter maar de helft van het verhaal in deze wedstrijd. Zowel de trainers als de spelers laten zich tactisch gezien behoorlijk gelden tijdens dit duel in de Portugese hoofdstad. Het gevolg was een boeiend schouwspel voor de liefhebber, maar voor de fan die op de bank zit met chips en bier viel er in de eerste 45 minuten niet heel veel te beleven.
Leipzig – Atlético mondde uit in een groot kameleonspel, waarin zekerheden inbouwen van levensbelang bleek. Zo zag de kijker voortdurend een ander Atlético, maar ook een ander Leipzig.