In aanloop naar de aankondiging van de definitieve EK-selectie van het Nederlands elftal op 7 juni analyseert VI elke week de keuzes van Ronald Koeman op een bepaalde positie. Deze week, het mysterie van de aanvallende middenvelders.
Natuurlijk vloog Ronald Koeman niet voor niets naar Georginio Wijnaldum in Saoedi-Arabië. Uit het oog betekent bij deze bondscoach niet uit het hart, daarvoor was de aanvallende middenvelder in Koemans eerste termijn veel te belangrijk geweest. Samen met Memphis Depay vormde Wijnaldum toen een Koningskoppel dat verantwoordelijk was voor dertig van de in totaal 43 doelpunten.
Maar tussen toen en nu zit in voetbal vaak een wereld van verschil. Wijnaldum speelde destijds bij Liverpool, waar hij een van de dragende spelers was. Daarna vertrok hij. Eerst naar Paris Saint-Germain. Daar werd hij een van de 23 spelers, een betrouwbare voetballer voor erbij, geen onbetwiste basiskracht. Vorig jaar zomer stond hij open voor een vertrek, óók met het oog op het EK. Feyenoord zag hij wel zitten. Al was dat vooral een romantische gedachte, want qua salaris wilde hij niet te veel concessies doen. Het werd uiteindelijk Al-Ettifaq in Saoedi-Arabie, de club van trainer Steven Gerrard en Jordan Henderson, twee Liverpool-legendes die precies wisten wat Wijnaldum kon brengen.
Op basis van data kwam Koeman wel tot een beeld, maar hij wilde Wijnaldum wel in de ogen kijken. Hoe stond hij ervoor? Hoe zag hij er uit, fysiek, mentaal? Brandde er nog ergens een heilig vuur? Ja, was zijn conclusie. Dat opgeteld bij zijn statistieken, maakte Wijnaldum voor Koeman opeens weer een serieuze kandidaat. Hoewel de keuze reuze is op het middenveld van Oranje, voegt Wijnaldum wel wat toe ten opzichte van andere internationals: ervaring. Hij was er al bij in 2014, tijdens het WK in Brazilië, waar Nederland onder Louis van Gaal derde werd.
Koeman weet: een fitte Wijnaldum kan hij gebruiken, ook al zorgde zijn uitverkiezing voor de oefeninterlands tegen Schotland en Duitsland voor discussie. De middenvelder had zich altijd uitgesproken in maatschappelijke discussies, zoals over racisme, en stond achter het boycot van Voetbal Inside. Maar hij ging wel zelf voetballen in een land dat het niet zo nauw neemt met mensenrechten. Wijnaldum liep niet weg voor de kritiek, stond voor iedere camera, alleen was zijn verweer wat zwak. Hij heeft nu nog wel wat harten te winnen, behalve dan dat van de bondscoach.
Gerelateerde artikelen
