Op bezoek bij Arsenal heeft Xavi Simons zich positief laten zien. Niet alleen met wat dreigende acties met de bal, maar juist door wat de PSV'er zonder bal deed.
Misschien zou je verwachten dat het strijdplan van PSV bij Arsenal een technicus als Xavi Simons niet zou liggen. In zijn eerste maanden in Eindhoven bewees de van Paris Saint-Germain overgenomen jongeling zich vooral met zijn spel aan de bal. Hij leverde assists, scoorde makkelijk, gaf listige steekpasses en creëerde ruimte met zijn dribbels. In het Emirates Stadium werd PSV alleen gedwongen tot verdedigen.
Simons bleek zelfs in het defensieve werk onderscheidend te zijn.
De rol voor de hangende rechtsbuiten was bepaald niet eenvoudig tegen Arsenal. De ploeg van manager Mikel Arteta speelde als vanouds met veel positiewisselingen. Wat betekende dat de opdracht voor Simons ingewikkelder was dan zijn directe tegenstander volgen.
In bovenstaande situatie zakte bijvoorbeeld linksmid Granit Xhaka uit naar de laatste linie, bewoog linksachter Kieran Tierney langs de lijn naar voren en bezette linksbuiten Eddie Nketiah de positie aan de binnenkant.
Simons moest daarom:
1. Tierney loslaten en aan Phillipp Mwene communiceren dat de Schot eraan kwam.
2. Verhinderen dat Xhaka zonder druk de opbouw zou kunnen vormgeven.
3. Oog houden voor de passlijn richting Nketiah in zijn rug.
Je zou verwachten dat een negentienjarige speler in zijn eerste jaar als vaste basiskracht in het profvoetbal hierin gecoacht zou moeten worden door ervaren collega's als Mwene en Ibrahim Sangaré. In Londen bleek steeds het tegendeel waar.
Want wie stond in bovenstaande situatie naar Sangaré te wijzen dat hij de dekking van Nketiah moest overnemen? Simons.
Dat was bepaald geen incident. Juist op de momenten dat de bal nog op de andere flank was en de gedachtes van veel jonge creatievelingen zouden afdwalen, stond Simons te wijzen. Alsof zijn enige missie op aarde het afschermen van verdedigende passlijnen was.
Hier wilde Walter Benítez bijvoorbeeld het spel snel hervatten na een vangbal. Simons stond een positie om de bal te kunnen vragen. In plaats daarvan maande hij zijn Argentijnse keeper met een armgebaar tot kalmte. Dit was een goed moment om het tempo uit de wedstrijd te halen, leek Simons daarmee te willen zeggen.
Nog opmerkelijker was dat Simons deze rol als volwassen aanjager dus vooral in het defensieve deel pakte.
Hier was bijvoorbeeld Gabriel Jesus uit de spits gezakt om links aan de binnenkant aanspeelbaar te worden. Sangaré had vooral oog voor directe tegenstander Xhaka. Zo niet Simons: hij liet Tierney aan de zijkant voor wat hij was en was naar binnen geknepen om de ruimtes te dichten. Ondertussen wees hij zijn ploeggenoten op het gevaar van Gabriel Jesus.
Toen de bal alsnog in de richting van Gabriel Jesus ging, was het Simons die het duel met de Braziliaanse spits aanging. André Ramalho profiteerde van dat werk door te veroveren.
Vlak voor rust gebeurde iets soortgelijks.
Bij een aanval van Arsenal over links zette Simons eerst druk op Tierney. Toen die langs de lijn de naar de flank uitgeweken Xhaka aanspeelde, wist Simons wat hem te doen stond.
Simons dubbelde aan de binnenkant om Mwene te helpen. Op de rand van zijn eigen strafschopgebied volgde een tackle om het balbezit te heroveren. In de uitbraak die volgde, veroverde Simons aan de zijlijn een vrije trap door slim een overtreding uit te lukken. De rust was zo bereikt voor PSV.
Na de hervatting ging Simons verder waar hij gebleven was. Waarbij opviel dat hij veel vaker de situatie over zijn schouder scande dan zijn ploeggenoten.
Op momenten dat Simons aanstalten wilde gaan maken om vooruit druk te zetten, zoals in bovenstaande situatie, keek hij vaak eerst over zijn schouder. Terwijl hij dat hier twee tellen eerder nog gedaan had.
Toen Arsenal na wat getik over rechts het spel weer naar de flank van Simons leek te willen verplaatsen, scande hij meteen weer de situatie. Waar is Xhaka? Waar is Nketiah? Hoe kan ik druk zetten zonder de passlijn naar hen open te gooien?
In dit geval zag Simons gelegenheid om vooruit druk te ontwikkelen op Gabriel.
Terwijl Simons naar voren bewoog, ging zijn blik nog eenmaal naar achteren. Was daar de situatie nog exact hetzelfde zoals hij hem een paar tellen eerder had aangetroffen?
Door dat kijkgedrag kon Simons de passlijn naar de in zijn rug vrijstaande Xhaka dichtlopen.
Om daarna subtiel van koers te wijzigen en een pass naar de buitenkant eruit te halen. Gabriel ging achteruit en even later was Arsenal het balbezit kwijt.
Hoe belangrijk al dit soort subtiele verdedigende acties van Simons waren, bleek pas toen Noni Madueke zijn plek rechts in de voorhoede had overgenomen.
Bij balbezit van Arsenal op de rechterflank was Madueke niet echt bezig met het oriënteren ten opzichte van zijn omgeving. Dat Jordan Teze en André Ramalho in zijn rug in een drie-tegen-twee-situatie terecht waren gekomen, leek hem volledig te ontgaan.
Madueke stond vooral naar de bal te kijken en te wachten tot de aanval van Arsenal afgeslagen zou worden. Zodat hij weer kon aanvallen en dribbelen.
Twee tellen later stond Xhaka volledig vrij in het strafschopgebied en maakte hij het enige doelpunt van de wedstrijd.
Misschien is het een flauwe conclusie, maar een speler met het spelinzicht van Simons was dat niet overkomen. Hij is een talent van negentien dat speelt als een gevestigde routinier.