Door invloed uit te oefenen op drie scheidsrechterlijke beslissingen heeft de videoscheidsrechter een flinke stempel gedrukt op de tweede dag van het toernooi om de Confederations Cup. Dat roept veel vragen op over de toepassing van deze technologie. In dit stuk komen de vier belangrijkste kwesties aan de orde.
In de Verenigde Staten hanteren de vier immens populaire sporten (American football, basketbal, honkbal en ijshockey) al decennialang een videoreferee. Ook sporten die qua spel veel gelijkenissen vertonen met het voetbal hebben inmiddels de videoscheidsrechter geïntroduceerd, zoals rugby en hockey. Nu is eindelijk het voetbal ook aan de beurt om de sport eerlijker en aantrekkelijker te maken. Na de voorlopige succesvolle testen van de KNVB met de videoscheidsrechter en de doellijntechnologie werd in april bekend dat de FIFA tijdens het WK in 2018 de videoscheidsrechter in alle wedstrijd gaat gebruiken. De strijd om de Confederations Cup is daar een voorproefje van.
Reden genoeg voor VI om op onderzoek uit te gaan wat betreft deze nieuwe spelregel. Want met het veranderen van de spelregels, verandert uiteraard ook het voetbalspel zelf. En dat is tijdens de conservatieve dictatuur van voormalig FIFA-president Joseph Blatter vrijwel nooit gebeurd. Achttien jaar lang Blatter leverde welgeteld één noemenswaardige spelregelverandering op: de zogeheten ‘silver goal’. Binnen twee jaar was deze regel afgeschaft.
Wat houdt het begrip ‘videoscheidsrechter’ precies in?
De videoscheidsrechter staat tijdens de wedstrijd via een zender in contact met de dienstdoende arbiter om laatstgenoemde zo goed mogelijk bij te staan. In eerste instantie zat de videoscheidsrechter in een busje dat geparkeerd stond naast het stadion, maar inmiddels heeft de KNVB in Hilversum een heus replay centre in gebruik genomen. Vanuit Hilversum overziet de videoscheidsrechter alle beelden van de aanwezige camera’s in het stadion en op basis daarvan geeft de Video Assistant Referee (VAR) een beslissing door aan de leidsman op het veld.