Het was de start van een moderne voetbaldynastie. Door met 2-0 van Manchester United in de Champions League-finale van 2008/2009 te winnen, bekroonde Pep Guardiola zijn eerste seizoen als Barcelona-trainer met de treble. Exact vijftien jaar later blikt VI PRO terug op deze finale. Van de geboorte van dé tactische kunstgreep achter dit Barça-succes tot een Premier League-topschutter die bij moest beunen in de achterhoede. Deze zeven zaken vallen op bij het terugkijken van deze iconische finale.
I. Filmtruc Guardiola emotioneert... maar heeft bijna desastreuze gevolgen
Wanneer Victor Valdes afdoende is ingeschoten tijdens de warming-up in het Stadio Olimipico, stuit hij in de catacomben op een onaangename verrassing. De kleedkamerdeur zit op slot, en wanneer die eenmaal is geopend, is het snikheet in het hok. 'Toen ik ging zitten, vertelden ze mij dat de baas iets had voorbereid,' aldus Valdes. Zodra alle ploegmaten ook klaar zijn met hun warming-up, gaat het licht in de kleedkamer uit. Plots klinkt de epische soundtrack van de populaire film Gladiator.
Een paar dagen nadat Andrès Iniesta in de blessuretijd op Stamford Bridge met een gelijkmaker tegen Chelsea zijn ploeg had geschoten, is Guardiola in actie gekomen. Hij belt naar Santi Pedro, een Catalaanse journalist die hecht bevriend met hem is, en start het gesprek met de gevleugelde woorden: 'Ik heb je hulp nodig om de Champions League te winnen.'
Om zijn jongens in de optimale stemming te brengen, heeft Guardiola een zeven minuten durend filmpje laten monteren, dat hieronder in volle glorie te aanschouwen is. Begeleid door de heroïsche klanken die de gladiatorfilm met Russell Crowe zo'n succes maakten, komen er beelden van alle spelers in zijn selectie voorbij. De cruciale goals, de technische hoogstandjes, het plezier waarmee doelpuntenmakers worden omarmd. Maar ook de tegenslagen. Mede geholpen door uitbundig gebruik van dramatische slowmotion en dito soundtrack, zweept Guardiola zijn troepen op. Dit is hét moment. Dit is hún moment.
