Bart van Rooij leek vergroeid met NEC, de club waarvoor hij sinds zijn negende speelde en waar hij uitgroeide tot publiekslieveling. Na veertien jaar in het rood-groen-zwart maakt de rechtsback zijn eerste transfer, naar FC Twente. De overgang had heel wat voeten in de aarde. 'Ik heb er twee nachten slecht van geslapen.'
Het hele leven van Bart van Rooij speelde zich af onder de rook van het Goffertstadion. De 23-jarige rechtsback is afkomstig uit Escharen, een dorpje op twintig kilometer van de thuishaven van NEC. Op zijn negende kwam een eerste voetbaldroom uit, toen hij werd opgenomen in de opleiding van de Nijmegenaren.
Jaar na jaar overleefde hij de schifting, zijn clubliefde almaar groeiend. Op de tribune droomde hij als tiener weg, fantaserend over de dag dat hijzelf minuten zou mogen maken in het eerste elftal. Op zijn zeventiende waande hij zich in de hemel, op de dag dat trainer Jack de Gier hem liet invallen tegen Almere City. NEC stond al met 5-0 voor en er was nog maar even te spelen. Zeven onvergetelijke minuten, voor Van Rooij en zijn familieleden op de tribune. Vrienden en dorpsgenoten gloeiden met hem mee.
Zes jaar later heeft hij 170 wedstrijden, zeven goals en vijftien assists voor NEC achter zijn naam. Hij had een Bram van Polen kunnen worden in Nijmegen, een Mark van der Maarel. Maar Van Rooij besloot anders.
'Als je zo lang bij een club rondloopt, ken je die van binnen en buiten. Overal in het stadion zag ik bekenden op de tribunes. Ik ging iedere dag met veel plezier naar de club. Je kent het personeel, hebt zo’n warm gevoel bij alles en iedereen. Dat is heel fijn. Maar het kan ook eens tijd worden om je vleugels te spreiden. Om iets meer in het diepe te springen. Die behoefte werd steeds sterker. Ik weet zeker: als ik vijftien jaar profvoetbal zou hebben gespeeld bij NEC, was ik ook enorm trots geweest. Maar ik ben heel benieuwd wat er nog meer in zit. Ik wil het maximale uit mijn mogelijkheden halen. En ik weet niet of ik dat kan, bij NEC.'
Een jaar geleden lonkte een aantal Nederlandse clubs al naar de bedrijvige rechtsachter. 'FC Twente zat daar nog niet bij', zegt Van Rooij, die de omstandigheden voor een vertrek destijds niet ideaal vond. 'Dan was het anders geweest dan nu. Ik had transfervrij kunnen gaan. Voelde niet goed, ten opzichte van NEC. Daarom besloot ik mijn contract met twee jaar te verlengen. Daarbij maakte ik met technisch directeur Carlos Aalbers de afspraak: als er over een jaar iets moois voorbij komt, en we gaan er allebei op vooruit, dan grijpen we die kans aan.'