Feyenoord bekroonde donderdagavond een coëfficiëntenseizoen dat door de enorme puntenvloed toch al historisch was. Dankzij de prestaties van de Rotterdammers krijgt dit voor cijferaars al geslaagde jaar definitief een plaats in het nationale voetbalgeheugen. Hoe de Eredivisie nog lange tijd de vruchten zal plukken van wat er dit seizoen gebeurde.
Onderaan dit artikel staat een korte uitleg over hoe de coëfficiënten werken.
Coëfficiëntensucces is erg prettig, maar over tien jaar weet niemand meer hoeveel punten Nederland precies veroverde in dit magische seizoen, of tot welke plek de renaissance leidde. Was Feyenoord voor de poorten van Tirana gestrand, dan zou bij deze jaargang altijd een asterisk hebben gestaan: dat 2021/22 weliswaar een absurd seizoen was qua punten, maar dat deze stortvloed niet resulteerde in een finaleplaats.
Gelukkig is deze jaargang ook historisch geworden door het meeslepende traject van de Rotterdammers richting Tirana. Voor het coëfficiënt leverde het Feyenoord-succes donderdag twee punten op (een bonuspunt voor zowel het bereiken van de finale als het gelijkspel bij de return tegen Olympique Marseille), wat neerkomt op 0,4 punt voor het coëfficiënt. De teller staat dit seizoen al op 19,2 punten. Zo liep de Eredivisie over de periode 2018-2023 opnieuw uit op het uitgespeelde Portugal, terwijl juist werd ingelopen op Frankrijk, dat ook klaar is in Europees verband. Een paar jaar geleden noemden we in soort artikelen Denemarken als mogelijke concurrent, later was dat heel lang Oostenrijk en nu gaat Nederland de strijd aan met landen die standaard meerdere deelnemers aan de groepsfase van de Champions League leveren.
We staan in vijf hoofdstukken stil bij het memorabele coëfficiëntenseizoen 2021/22. Van hoe ver is Nederland gekomen? En wat is het perspectief?