In Balverliefd elke week aandacht voor de gang van zaken achter de schermen van het voetbal en opvallende gebeurtenissen aan de rand van het veld. Deze week over het boek van 'de enige stotteraar die Oranje haalde', zoals Martin Laamers (51) zichzelf noemt. Voor de oud-prof van Vitesse is het een coming-out na jaren van schaamte, verdriet en onzekerheid.
Martin Laamers doet zijn verhaal in zijn huis in Velp. 'Geef thuis even aan dat je niet weet hoe laat het wordt', had hij bij het maken van de afspraak al gezegd. De deur zwaait open en de hartelijke begroeting is het begin van een gedenkwaardige avond. Zijn optrekje is eenvoudig. Zoontje Mees van drie slaapt, terwijl Laamers de koffie heeft ingeschonken in een jubileummok van Vitesse. Zonder haperingen of onderbrekingen zegt hij dat hij inmiddels schijt heeft aan zijn spraakgebrek. Zinnen die Laamers uit zijn hoofd leert en vele malen herhaalt voor zichzelf kan hij moeiteloos uitspreken. 'Een halfje wit, een halfje wit, een halfje wit, ik oefende dat voordat ik naar de bakker ging. Ik wist wat ik moest bestellen en dat ik het kon zeggen. Ben ik eenmaal bij de bakker aan de beurt en staat er een rij mensen om me heen, dan sla ik dicht. Komt door de druk van de omgeving. Je ademhaling onder controle krijgen, het stotteren verminderen, dat kan met therapie. De druk van de omgeving, de mensen die naar je kijken, dat maakt dat je je er niet op kunt voorbereiden. Bij de bakker wijs ik dan maar aan dat ik een halfje wit wil hebben. De makkelijkste weg kiezen.'