In Balverliefd elke week aandacht voor de gang van zaken achter de schermen van het voetbal en opvallende gebeurtenissen aan de rand van het veld. Deze week over Arie Haan (69), die terug in Finsterwolde reflecteert op zijn merkwaardige loopbaan.
Met de telefoon aan zijn oor opent Arie Haan zijn villa. Hij geeft een hand en een knipoog, bedekt het spreekgedeelte van zijn toestel en zegt: ‘Michel aan de lijn.’ Uitbundig bellend loopt hij door de hal. Hij passeert een levensgroot schilderij van zichzelf, een geschenk van Tianjin Teda. De Chinese club was een van de vele buitenlandse bestemmingen die hij aandeed tijdens een vijftig-jarige trektocht door de voetbaljungle. Er zijn sporen terug te vinden in zijn bonte huiskamer: Perzisch tapijt, Chinese kunst, Duitse schlagermuziek uit de stereo. Haan is klaar met bellen. Hij knikt naar zijn toestel. ‘Michel’, zegt hij. ‘Michel Verschueren. Michel Verschueren, van Anderlecht.’ De oud-manager belde vanwege de aanstaande verschijning van Terug naar Finsterwolde, waarin Jules van der Wardt het roerige leven van Haan beschrijft. ‘Michel belde om te zeggen dat hij zeker bij de presentatie in België zal zijn.’
De Nederlander speelde zes jaar voor Anderlecht en keerde twee keer terug als trainer. Zijn laatste vertrek uit Brussel was, zoals zoveel in de loopbaan van Haan, omgeven met tumult. Hij lag overhoop met sterspelers Pär Zetterberg en Enzo Scifo, van wie hij vond dat ze als middenvelders hun verdedigende taken niet serieus namen. ‘Met die twee samen in de ploeg winnen wij geen uitwedstrijd meer’, beet Haan ze toe. Niet veel later stond hij op straat. Zetterberg haalde zijn gram. ‘Die beweerde dat ik naar de drank stonk. Hebben we nog een rechtszaakje over aangespannen. En gewonnen natuurlijk. Ook de Vanden Stocks (erevoorzitter Constant en zijn zoon, voorzitter Roger, red.) riepen wat over mij in de krant. Ik was een trainer voor vrouwen. Heb ik die twee maar meteen even meegepakt in diezelfde zaak. Ook zij kregen op hun flikker van de rechter. Ik kreeg een kleine schadevergoeding, tienduizend euro of zo. Niks van gezien trouwens. Alles ging gelijk naar mijn advocaat. Maar wel gewonnen.’