Ga je mee naar het stadion? Het is de eerste zin van het clublied van Feyenoord en klinkt anno 2020 als een echo uit een ver verleden. Want we mochten net weer om en om naar een wedstrijd, maar zien allemaal welke kant het weer op dreigt te gaan.
De kans dat ook deze jaargang van het voetbalseizoen ergens onderweg wordt afgeblazen wordt steeds minder denkbeeldig. Het beeld van een afgeladen stadion in dit kalenderjaar is utopisch. Wanneer zitten we weer in een volgepakt stadion? Niemand die het weet. De tijd lijkt ineens een reuzensprong gemaakt te hebben naar een compleet nieuwe werkelijkheid.
Meer dan mijmeren zit er niet in. De bladeren vallen al, de eerste boerenkool staat weer op tafel en met de steeds vroeger invallende duisternis breekt de tijd aan om de gestaag gegroeide stapel leesvoer eens wat meer aandacht te geven op de lege zondagen. Want de boekhandelaars doen goede zaken dit jaar, bladen en boeken gaan als warme broodjes over de toonbank.
Warrrrrrrme worst
Van het boek 50 jaar FC Utrecht - 50 verhalen vanuit het hart worden we al snel melancholisch. Want daar is het verhaal van de fameuze worstenman. De man die als ventje nog voor het eerst opdook ergens in 1980, toen Utrecht op de Veemarkt speelde. Een halve eeuw geleden raapte hij al zijn moed bij elkaar en schreeuwde 'Warrrrrrrme worst'. Hoe harder en vaker hij schreeuwde, hoe meer hij verkocht. En nog steeds loopt hij een halve eeuw later tijdens de wedstrijden over de tribunes. 'Ik leefde er iedere week weer naartoe', vertelt de worstenman in het prachtige boek. Vroeger lagen die worsten nog gewoon in een emmer warm water, maar als hij dan net op de Bunnikside stond en er werd gescoord, was het vaak een emmer bier geworden.