Pedro Mantorras wordt deze week alweer 37 jaar. Tja, waar is de tijd gebleven... Eh, Pedro wie? Lezers zullen zich afvragen over wie we het nu in hemelsnaam hebben. Terwijl bij anderen meteen een gevoel van melancholie zal komen bovendrijven. Want welke (voormalige) CM-verslaafde had de toen nog piepjonge Angolese belofte begin deze eeuw nu niet in zijn team?
En er waren wat CM-verslaafden. Of, om het voor de onwetenden onder onze lezers wat te verduidelijken: gamers wiens leven veel te lang bijna volledig in beslag werd genomen door Championship Manager, dat om zakelijke redenen (zie kader verderop) vanaf 2005 Football Manager ging heten. Voor iedereen die het zelfs beter denkt te weten dan Pep, Jürgen of José, en dat zijn er nog verbazingwekkend veel, biedt dat computerspel de ultieme kans om het ook eens uit te proberen. En alles zit zo verdomd goed in elkaar dat je na uren spelen niet meer doorhebt dat allemaal slechts een schijnwereld is.
Er is alleen één, toch vrij groot verschil tussen de gamer en echte trainer. Ieder nieuw seizoen weer komt de gamer er met een beetje handig googlen namelijk al vrij snel achter wie de koopjes van het jaar zijn. Wie de wonderkinderen zijn die honderd procent zeker zullen uitgroeien tot doelpuntenmachines, koningen van de assist en verdedigers die het huidige niveau van Virgil van Dijk aantikken. De echte trainers zouden zichzelf ook wel zulke voorkennis toewensen. Dat je Mo Salah, die nu pas vrij laat op de radar van de Europese topclubs kwam, zo bijvoorbeeld al op zestienjarige leeftijd uit Egypte had kunnen oppikken... Of Luis Suárez en Edinson Cavani, als één mooi pakketje met een strik eromheen, uit Montevideo. Het is een spannende gedachte.
Alles zit zo verdomd goed in elkaar dat je na uren spelen niet meer doorhebt dat allemaal slechts een schijnwereld is
Hoe serieus zelfs de clubs de beste CM- of FM-gamers soms ook nemen – Omar Yabroudi, tegenwoordig scout van Crystal Palace, wurmde zich ooit het profvoetbal in dankzij zijn enorme prestaties op CM – het blijft een parallelle wereld. Waarin wel vele miljoenen zich al eens heerlijk hebben verloren. En waarin wonderkinderen worden aanbeden, die in de realiteit nooit iets wezenlijks hebben uitgericht maar in CM of FM wel volledig tot wasdom kwamen.
Zoals Pedro Mantorras. De snelle spits uit Angola maakte zo’n flitsende start in het betaalde voetbal dat Benfica hem vastlegde en hij constant werd vergeleken met de illustere Eusébio. Een zware knieblessure verpestte echter Mantorras’ toekomst. Hij hield het nog tot zijn dertigste vol als prof, maar haalde vanwege die handicap nooit meer hetzelfde hoge niveau als weleer.
En zo zijn er nog talloze wonderkinderen die niet de door de makers van CM en FM voorspelde weg naar de top aflegden. Maar nu wel bij veel gamers een gevoel van weemoed opwekken als hun naam weer eens valt. VI zet hierbij een elftal van die voetballers onder elkaar en zocht uit hoe het ze in hun werkelijke carrière uiteindelijk is vergaan.
1. MAXIM TSIGALKO
Versie CM 01/02
Nationaliteit Wit-Russische
Club destijds Dinamo Minsk (WRu)
Leeftijd destijds 19 jaar
