Het is niet uit te leggen, zegt Willem van Hanegem, het gevoel dat Feyenoord bij hem losmaakt. In de Feyenoord-special van VI, die begin 2016 verscheen, waagt de clubicoon toch een poging. In VI Rebound wordt dit gesprek opnieuw onder de aandacht gebracht.
Feyenoord & de dood
‘Er was een echtpaar, twee docenten, van wie de man aan een dodelijke ziekte leed. Hun dochter vroeg of-ie dan een keer mocht komen,zijn laatste wens. Een ziekenwagen reed hem zo De Kuip in. Ik ben met hem gaan lopen, gewoon een beetje wandelen door dat stadion. Die man wees naar zijn plekkie, ergens in een vak aan de Maaszijde. Het was een prachtige dag. Volgens de artsen had hij nog maar een paar dagen te leven en hij lag daar te genieten van die Kuip. Dit was echt zijn laatste uitje. We namen afscheid en ik dacht: Ik hoop dat die man hieraan iets heeft gehad. Dat-ie het meenam of zo.’
‘Een paar maanden later sla ik de krant open en zie een interview met zijn vrouw. Later is ze ook nog op televisie geweest. Wat bleek, ze had al die tijd naast haar zieke man geslapen en was steeds wakker geworden door het hoesten en lijden. Maar de ochtend na zijn bezoek aan De Kuip, werd ze wakker en hoorde niets. Toen ze in zijn bed keek, zag ze hem ook niet liggen. Ze liep vervolgens de gang in en zag die vent voor het open raam staan, die stond zich zo een beetje uit te rekken, zijn longen vol met lucht te blazen. Het gekke is: ze zijn op vakantie gegaan en die man heeft nog anderhalf jaar geleefd. Ik geloof eerlijk gezegd niet zo in wonderen, maar dit was op z’n minst heel frappant.’
Feyenoord & verbondenheid
‘Feyenoorders zorgen voor elkaar, spreken af, gaan naar elkaars verjaardagen of begrafenissen. En samen naar Feyenoord’
‘Het Feyenoord-gevoel. Zo’n kreet. Mensen praten erover, het is iets aparts, maar wát ’t nou precies is... Joost mag het weten. Het is iets wat niet onder woorden valt te brengen, al pieker je je suf. Als ik een poging moet doen, hou ik het maar op saamhorigheid. Of: verbondenheid. Ja, dat is het. Ik ben actief – je gelooft het niet – op Facebook en wat ik dan voorbij zie komen, zie je bij geen een andere club. Verjaardagen, feesten, maar ook ziektes en overlijden; de verbondenheid van die Feyenoorders is ongekend. Ze zorgen voor elkaar, spreken af, gaan naar elkaars verjaardagen of begrafenissen. En samen naar Feyenoord. En hoe dat nou kan? Misschien zitten er wel veel mensen die het vroeger niet gemakkelijk hebben gehad, die werden gepest, of een rotjeugd hebben gehad. Die trekken dan naar de club en daar komt alles samen. Dan word je als het ware opgenomen in een gigantisch grote familie.’