Peter Bosz kwam, zag en bouwde een winnende aanvalsmachine bij PSV. Hoe de zestigjarige oefenmeester de speelstijl van de Eindhovenaren compleet veranderde.
Hoe snel valt deze aanvallende speelwijze in te slijpen? Bij elke klus stelt Peter Bosz zichzelf deze vraag. Tot zijn aanstelling bij PSV noemt hij Maccabi Tel Aviv en Bayer Leverkusen als voorbeelden van de snelste transformaties. Bij beide clubs treft Bosz selecties die al bekend zijn met een deel van zijn tactische principes. In Israël is hij voorgegaan door trainers uit de Spaanse school, die reeds ideeën over het positiespel hebben overgebracht. Daar focust Bosz zich om die reden op de omschakeling van aanvallen naar verdedigen. Hij voegt zijn vijfsecondenregel toe, de tijd die zijn elftal krijgt om te heroveren bij balverlies. Bij Leverkusen behoeft dat aspect juist geen extra aandacht. Bosz erft een selectie die gewerkt heeft onder Roger Schmidt. De spelers vliegen met de hoogste intensiteit over het veld, bij beide omschakelmomenten. Dus richt Bosz tijdens die klus zijn aandacht in eerste instantie op het inslijpen van aanvallende principes.
In Eindhoven besluit Bosz alle onderdelen gelijktijdig aan te bieden. Waar hij bij zijn vorige klussen de tactische theorie in mootjes gehakt heeft, presenteert hij aan de PSV-selectie direct zijn hele speelwijze. Die uitgangspunten verwerkt hij vanaf zijn eerste dag in de trainingen. Bosz is verrast over de spelersgroep, die zijn informatie gretig oppikt. ‘Dit is de beste selectie waar ik mee gewerkt heb’, stelt hij al vroeg vast. Waar hij normaal gesproken tijd nodig heeft om verdedigers te overtuigen om ver van het eigen doel af te spelen, proeft hij bij PSV grote honger na vijf jaar zonder landstitel. Ze willen winnen, mét aanvallend spel. Dus maken de voetbalintelligente spelers zich vliegensvlug de tactische tips van Bosz eigen.
In de vier hoofdmomenten transformeert Bosz in recordtempo de speelwijze van PSV.
