In een woonwijk in Purmerend klauteren twee installateurs op een schuin dak. Buiten sjouwt een man een zonnepaneel van 23 kilo over zijn schouder de achtertuin in. Niemand heeft ook maar enig idee dat deze man als jeugdinternational regelmatig het shirt van het Nederlands elftal heeft gedragen. Laat staan dat hij ooit op het trainingsveld stond met mannen als Luis Suárez, Robin van Persie en Arjen Robben.
‘Klanten herkennen me nooit hoor’, lacht Christian Supusepa (33). ‘Misschien eerder als ik in Den Haag had gewerkt, maar het is ook alweer zo lang geleden allemaal.’ Supusepa was ooit een talent in de jeugdopleiding van Ajax en speelde later voor clubs als ADO Den Haag, CSKA Sofia en Sparta Rotterdam. Na zes knieoperaties speelde hij eind 2015 zijn laatste wedstrijd als prof. Op zijn 27ste was het gedaan met de dromen die hij vroeger had als kleine jongen. Na zijn vroege voetbalpensioen gooide de voormalige linksback het over een compleet andere boeg. Tegenwoordig is hij vijf dagen per week onderweg om huizen te voorzien van zonnepanelen.
Supusepa loopt de trappen van de woning in Purmerend op. Boven op een kleine zolderruimte stalt hij zijn gereedschapskist uit en gaat hij direct aan de slag. Naast de wasmachine begint hij een kastje te monteren. Ondertussen vertelt hij hoe hij zo’n drieënhalf jaar geleden in deze compleet andere wereld belandde. ‘Toen ik gestopt was met voetballen, dacht ik: Wat zal ik nu eens gaan doen? Op een dag kwamen ze zonnepanelen installeren bij mijn schoonouders. Dat leek me wel wat, dus ben ik gaan solliciteren.’ Het bevalt hem zo goed dat hij drieënhalf jaar later nog altijd in dienst is bij het bedrijf dat ooit de zonnepanelen bij zijn schoonouders verzorgde.
Nieuwe wereld
Supusepa had helemaal geen ervaring in de techniek en was naar eigen zeggen ook zeker niet de handigste. ‘Schroevendraaiers, inbussleutels, eigenlijk was alles nieuw voor me’, zegt hij. ‘Al mijn collega’s hadden een opleiding of bijvoorbeeld een achtergrond in de bouw.’ Dankzij een interne opleiding en veel tips en geduld van zijn collega’s werd hij met de dag beter. Hij weet ook nog goed dat hij aan het begin regelmatig in de kreukels lag door het tillen van de zware panelen. ‘Het was wel wennen natuurlijk, omdat je heel andere spieren gebruikt. Na twee maanden voelde ik dat ik veel sterker werd. Op een gegeven moment kon ik die dingen gewoon makkelijk tillen.’
'Gevaar zit in een klein hoekje, daarom werken we wel met een veiligheidsvest. We zijn heel voorzichtig'
De gewezen linksback boort ondertussen een gat in de muur en gaat verder met zijn werkzaamheden. ‘Je moet in ieder geval geen hoogtevrees hebben’, zegt hij, als het boorgeluid is gaan liggen. ‘We doen alleen huizen, maar die kunnen toch ook wel tien meter hoog zijn. Dan werken we meestal met een hoogwerker of een ladderlift.’ Hij is nog nooit uitgegleden en heeft ook nog geen zonnepaneel uit zijn handen laten glippen. ‘Gevaar zit in een klein hoekje, daarom werken we wel met een veiligheidsvest. We zijn heel voorzichtig. Bij windkracht vijf stoppen we er al mee en leggen we geen panelen meer.’
Gerelateerde artikelen
