Talentvolle voetballers krijgen op steeds jongere leeftijd te maken met enorme verwachtingen van buitenaf. Mede door de opkomst van social media ontstaat er regelmatig al een enorme euforie rond spelers die nog wachten op hun debuut in de hoofdmacht. ‘Het mentale gedeelte is nu doorslaggevend.’
De indrukwekkende uitzending van De Wereld Draait Door over Abdelhak Nouri bracht vorige week donderdag de gedachten terug naar een gesprek met Naci Ünüvar van een tijdje terug. De jonge technicus had zijn officiële debuut voor Ajax 1 opgeluisterd met een rake penalty en was door een volle Johan Cruijff Arena toegezongen. De vergelijking met het memorabele debuut van Nouri in september 2016 was vervolgens snel gemaakt. Zeker omdat beide spelers qua speelstijl ook nog sterk op elkaar lijken: technisch buitengewoon vaardig, klein van stuk en met een ontwapenende uitstraling. Toch is het is een beladen vergelijking. De speler die de wereld aan zijn voeten had, zag zijn dromen immers op tragische wijze in duigen vallen. Het is ruim tweeënhalf jaar later nog steeds een open wond die menig voetballiefhebber een brok in de keel bezorgt. Geeft het niet onnodig veel druk om geassocieerd te worden met die enorme nooit ingeloste belofte?
Ünüvar haalde zijn schouders op. ‘Ik ben er juist trots op. Nouri was een geweldige voetballer, tegen wie ik als jonge speler in de opleiding opkeek. Ik vind het juist mooi dat mensen me met hem vergelijken’, reageerde de zestienjarige Ajacied. Ünüvar praat makkelijk en ontspannen, en lijkt zich niet snel druk te maken. Ook niet nu hij al jaren in verband wordt gebracht met Barcelona en andere Europese topclub Het gebeurt niet vaak dat jonge spelers openlijk praten over het omgaan met hoge verwachtingen van buitenaf. Liever wekken ze de schijn dat het ze niets doet. Sommigen stralen daarom een bepaalde onverschilligheid uit, die al snel wordt aangezien voor arrogantie. Ünüvar heeft er weinig last van, hij voetbalt met een lach.