Vol enthousiasme ging Wilfried Bony (33) in januari het avontuur aan bij NEC. Zijn verrassende komst bij de Nijmeegse club draaide uit op een fiasco. De spits blikt terug op zijn korte periode bij NEC en vertelt hoe hij naar zijn toekomst kijkt.
Om zijn spullen bij elkaar te zoeken keerde Wilfried Bony deze maand nog even terug in Nijmegen, waar hij in de winter neerstreek. Binnenkort is de aanvaller terug bij zijn familie in Swansea. Zijn tijd bij NEC zit erop, zo veel is duidelijk. De Nijmeegse club verraste vriend en vijand door Bony, icoon van aartsrivaal Vitesse, terug naar Nederland te halen. Zijn komst maakte vooral vanwege de rivaliteit tussen beide club veel los, want twijfels waren er over de fitheid van de spits die anderhalf jaar eerder zijn laatste officiële wedstrijd had gespeeld.
Bony haalt zich zijn debuut voor NEC voor de geest. Een donderdagavond in het Goffertstadion. Waar de club bij de komst van Bony meldde dat de spits tijd nodig had, zat hij binnen twee weken bij de wedstrijdselectie voor het bekerduel met Go Ahead Eagles. Na een uur kwam de Ivoriaan in het veld voor Ali Akman om iets te doen aan de 0-2 achterstand. ‘Ik begon heel goed’, weet Bony nog. De spits scoorde bijna met zijn eerste balcontact, maar keeper Andries Noppert bracht redding. ‘Stel je voor als ik had gescoord, dan hadden we nu misschien op een heel andere manier teruggekeken. Nu liep het anders. Helaas, dat gebeurt weleens in het voetbal. Ik had graag gezien dat het anders was gelopen. Niemand had verwacht dat ik toen geblesseerd zou raken. Ik was fit, ik kreeg groen licht. Toch gebeurde het. Het was botte pech.’ Bony keek nog even toe vanaf de zijlijn, om vervolgens naar de kleedkamer te lopen. ‘Ik hoopte vooral dat het niet ernstig zou zijn en dat ik snel weer door kon. Misschien was het gewoon kramp. Ik wilde alles geven, honderd procent gaan. Spijt? Nee, ik ben blij dat ik het geprobeerd heb.’
