Johan Cruijff had een zak geld nog nooit zien scoren. Niks tegenin te brengen natuurlijk. Dat neemt niet weg dat voetbal wel van een spelletje is geëvolueerd naar een miljardenindustrie. In de rubriek Munten & Punten bespreekt VI-verslaggever Tom Knipping onderwerpen op de grens van commercie, financiën en sportieve prestaties. In aflevering 64 belichten we de salarissen van FIFA- en UEFA-bestuurders die momenteel in Qatar de ereterrassen bevolken.
Over de verdiensten van Lionel Messi en Cristiano Ronaldo zijn in de loop der jaren talloze artikelen verschenen. En ook wat andere topvoetballers ongeveer opstrijken is in grote lijnen wel bekend. In de Italiaanse krant La Gazzetta dello Sport verschijnt zelfs elk jaar een overzicht van de salarissen van alle individuele spelers uit de Serie A. Ook diverse onderzoeksbureaus presenteren regelmatig onderzoeken waarbij de gages van spelers worden ingeschat. De Amerikaanse Major League Soccer is de meest transparantie competitie en publiceert, in het kader van de regelgeving rond de salarisplafonds, elk jaar een overzicht van de spelersbeloningen.
De toegenomen openlijkheid gold lange tijd in mindere mate voor de bestuurskamers, maar de laatste jaren begint daar enige verandering in te komen. Aanleiding hiervoor was het FIFA-schandaal in 2015, toen na onderzoek van de FBI bestuurders werden gearresteerd en de wereldvoetbalbond door de Amerikaanse autoriteiten werd neergezet als een organisatie met criminele structuren. Sepp Blatter trad af, er volgden nieuwe voorzittersverkiezingen en de kandidaten beloofden in tegenstelling tot hun voorganger transparant te zijn over de geldstromen. Daar viel ook hun eigen salaris onder. Zo werd sinds de aanstelling van Gianni Infantino duidelijk dat je niet per se voetballer of zaakwaarnemer hoeft te zijn om miljonair te kunnen worden in de voetbalbusiness. Toen hij was gekozen, maakte FIFA bekend dat Sepp Blatter in zijn laatste jaar bij FIFA (2015) 3,39 miljoen Zwitserse frank verdiende. Dat kwam destijds, uitgaande van de wisselkoers in 2015, neer op circa 3,2 miljoen euro. Ongeveer 85 procent van dit bedrag was vast en de rest bestond uit een bonus. Infantino had na de enorme imagoschade de opdracht om het vertrouwen terug te winnen en ging voor de helft van het Blatter-salaris werken. Hij begon met een vast salaris van 1,5 miljoen Zwitserse frank. Op een bonus kon hij geen aanspraak maken. Wel werd zijn woning betaald, kreeg hij een auto en keerde FIFA een maandelijkse onkostenvergoeding van 2 duizend Zwitserse frank uit. Bij de bekendmaking stipte FIFA destijds aan dat Infantino ruimschoots minder ging verdienen dan Blatter.