In de rubriek De Basis gaat Voetbal International op zoek naar bijzondere verhalen in het amateurvoetbal. Deze week over Édgar Barreto (39), die nu in het tweede elftal van SV Orion speelt.
Dit verhaal is afkomstig uit het VI-weekblad. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
‘Gadverdamme, de shirtjes zijn niet gewassen’, klinkt het op maandagochtend in de kleedkamer bij het tweede elftal van de Nijmeegse club Orion. Eén voor één pakken de amateurvoetballers een tenue uit de tas. ‘Mijn hemel, ouwe’, roept een van de spelers die het shirt onder zijn neus drukt. Plotseling komt er een opgewekte kreet vanaf het houten bankje: ‘VAMOSSSS!’
Die schreeuw komt van zestigvoudig Paraguayaans international Édgar Barreto, die in de kwartfinale van een WK speelde, een zilveren plak veroverde op de Olympische Spelen en duels uitvocht met spelers als Lionel Messi, Ronaldinho en Neymar. Nu is hij als een kind zo blij dat hij als een van de weinigen een schoon shirt te pakken heeft.
Eerder die ochtend druppelen de eerste spelers van SV Orion binnen op Sportpark Mariënbosch in Nijmegen. Het is Tweede Paasdag, maar voor de amateurvoetballers staat een potje uit bij SV Millingen op het programma. De voetballers gooien hun sporttas neer, geven elkaar een handje en roken een sigaretje.
'Bijna al deze jongens zijn supporter van NEC. Mooi, toch?'
Tussen hen ook Barreto, gehuld in een trainingspak van Orion en met een grijs Nike-petje op zijn hoofd. Voor hem was het dertien jaar lang normaal om te voetballen in stadions als San Siro en Stadio Olimpico, maar nu kijkt hij enorm uit naar een uitwedstrijd in de Reserve Tweede Klasse. ‘Ik vind het gewoon gezellig om lekker te voetballen met deze jongens’, zegt Barreto in het Nederlands, met een Spaanse melodie in zijn zinnen. ‘Bijna al deze jongens zijn supporter van NEC. Mooi, toch?’
Ongeveer tien spelers in het team hebben een seizoenkaart in De Goffert en zagen Barreto aan het begin en aan het einde van zijn carrière schitteren voor hun favoriete club. Toen hij twee jaar geleden zijn voetbalschoenen aan de wilgen hing, bleef Barreto met zijn gezin in Nijmegen wonen. Een tijdje terug belandden de zoons van Barreto in de jeugd bij Orion. De trainer van zijn oudste zoon voetbalt zelf in het tweede elftal en Barreto vroeg hem of hij een keer mocht meetrainen. Daar hadden de NEC-fans in het team natuurlijk weinig op tegen.
‘Ik had twee jaar helemaal niet gevoetbald’, lacht Barreto. ‘Na één training speelde ik gelijk negentig minuten mee.’ Hij schiet in de lach: ‘Het tempo was een beetje minder natuurlijk, maar de volgende dag had ik werkelijk overal spierpijn.’
'De meeste jongens hier moeten iedere dag keihard werken, dus ik ga ze niet vertellen dat ze harder moeten lopen'
Barreto had het meteen erg naar zijn zin in het Nijmeegse vriendenteam. Zijn nieuwe ploeggenoten lapten geld bij elkaar en kochten een Orion-trainingspak voor hem. Barreto stond in zijn profjaren bekend als een speler die maniakaal met zijn sport bezig was. ‘Maar ik kom hier niet met de druk dat ik een prestatie moet leveren’, zegt hij. ‘De meeste jongens hier moeten iedere dag keihard werken, dus ik ga ze niet vertellen dat ze harder moeten lopen.’
Messi
Als de groep compleet is, is het tijd om richting de auto’s te gaan. Op de parkeerplaats van Orion staat een gigantisch witte Chevrolet, die meer weg heeft van een spelersbus of een tank. Teamgenoten gooien hun voetbaltas achterin de enorme SUV en Barreto legt de ballenzak en AA-kratje met bidons in de achterbak. In de auto zit zijn zeventienjarige zoon Matias, die normaal gesproken in de Onder-19 speelt. Hij komt in eerste instantie kijken bij zijn vader, maar heeft voor de zekerheid een paar voetbalschoenen meegenomen.
