EK's zijn door de opzet met 24 landen waarvan er zestien doorgaan naar de tweede ronde ook een rekenexercitie. Op basis van het verleden kan worden geconcludeerd dat Oranje aan vier punten voldoende moet hebben voor een plek in de knock-outfase.
De eerste dertien dagen van het EK worden benut om slechts een derde van de landen af te laten vallen. Dat heeft alles te maken met het onlogische aantal van 24 deelnemers. Eigenlijk kun je er geen kant mee op. Laat je er acht doorgaan naar de knock-outfase, dan kan elke fout fataal zijn en staat er voor veel ploegen niets meer op het spel tijdens de laatste speelronde. De UEFA paste dit 'survival of the fittest-format' toe in de Champions League-edities van 1997/98 en 1998/99. Alleen de twee beste nummers twee mochten samen met de groepswinnaars naar de kwartfinale, voor alle andere ploegen viel het doek.
Zet je de deur naar de tweede ronde open voor zestien teams, dan is de eerste fase voor de toplanden een soort verlengde voorbereiding. De toptwee van elke groep plaatst zich voor de climaxfase en de vier beste nummers drie van de zes poules mogen mee op de bagagedrager. De modus leidt soms tot opvallende situaties. Ivoorkust leek begin dit jaar tijdens het toernooi om de Afrika Cup af te gaan als een gieter. De gastheer bleef, mede door een 4-0 afranseling door Equatoriaal-Guinea, steken op drie punten als nummer drie van Groep A. Omdat er twee nummers drie nóg slechter presteerden, mocht de organisator in het toernooi blijven. Met ondertussen een andere bondscoach op de bank stootten Sébastien Haller en consorten door naar de eindzege.