.jpg)
In China wonen tweemaal zoveel mensen als in heel Europa, met ruim 1,4 miljard Chinezen moet er vast wel een goed voetbalelftal zijn samen te stellen. Toch heeft het nationale elftal van China geen noemenswaardige prijzen gewonnen in de geschiedenis van het land. Vanuit de overheid is een groot plan opgezet om daar verandering in te brengen en de gevolgen van de enthousiaste en ambitieuze ideeën zijn interessant om uiteen te zetten. Over salarisplafonds, investeringen en keiharde doelstellingen.
De enige deelname van het Chinese elftal aan een WK was in 2002, alweer achttien jaar geleden. Op het mondiale eindtoernooi in Japan en Zuid-Korea verloor China al zijn groepswedstrijden, er werd zelfs niet gescoord in de eerste fase van het toernooi. De Chinezen gingen roemloos ten onder na nederlagen tegen Costa Rica (0-2), Brazilië (0-4) en Turkije (0-3).
Het is tekenend voor het voetballand China; op een hoger podium komen de internationals simpelweg tekort. China staat momenteel op de 76ste plek van de FIFA-ranking, vlak voor het einde van dit jaar werden de Aziaten nog ingehaald door Bolivia. Zo'n tien jaar geleden viel China nog bijna buiten de tophonderd op de FIFA-ranking, wat met lede ogen werd aangezien door Xi Jinping.
De huidige president van China is groot voetballiefhebber en de drijvende kracht achter de sportieve plannen. Hij kwam in 2013 aan de macht in de Volksrepubliek, drie jaar later presenteerde de overheid van het land een van de grootste voetbalplannen in de geschiedenis. De Winnaars van Morgen 3.0.