Ik ben trots. Mijn lijfblad, Voetbal International, redt het moderne voetbal uit een dodelijke wurggreep. Die wurggreep heet: saai. Precies in een tijd dat iedere club zijn voetballers leert om keurig in de pas te lopen. kwam dit tijdschrift de afgelopen twee nummers met de verkiezing Ultieme Culthelden. Ik heb alle interviews met de culthelden geëmotioneerd zitten lezen. Het voelde alsof ik in een tijdmachine was gestapt.
Een verademing. Eindelijk weer eens verhalen lezen over voetballers die naast het voetbal een sociaal leven hebben. Niemand lijdt aan de ziekte van de broertjes De Boer: met netjes gekamd haar, al dan niet ergens in Turkije in het hoofd genaaid, met de handen boven de dekens de volgende wedstrijd proberen te visualiseren.