Breed lachend staat Eric Gerets voor het raam als we door de rode poort van een immens, bakstenen gebouw lopen. De voormalige topspeler en -trainer wijst naar de bijkeukendeur. Daar moeten we naar binnen.

Van de buitenkant zag de zeventiendeeeuwse Vierkantshoeve aan de oevers van de Zuid-Willemsvaart in Boorsem er verlaten en gesloten uit. Maar eenmaal door de poort belanden we in een andere wereld. Schitterende binnenplaats met kinderkopjes. Grote en fraai met sierplanten en bomen aangelegde tuin met zwemvijver. Volledig aan het zicht onttrokken. Het complex, een voormalige boerderij/klooster dat tot de Abdij van Hocht behoorde, is binnen met veel smaak verbouwd. Oude elementen zijn mooi bewaard gebleven. Gerets zelf werkte er negen jaar aan. Het hielp hem de zinnen te verzetten.

Gerets ziet er voor zijn zeventig jaar nog zeer patent uit. Zeker, de baard en het haar zijn niet zwart meer, maar zilvergrijs, maar verder lijkt hij goed in conditie. Zijn blik is helder, de handdruk ferm. Wie hem zo bekijkt, ziet in alles een oud-sportman die na zijn carrière fit is gebleven. Aan de binnenkant echter, diep in zijn hoofd, woedt nog altijd een vernietigende storm die al veel kapot heeft gemaakt. Twaalf jaar leeft Gerets inmiddels met de gevolgen van een hersenbloeding die met de tijd steeds ernstiger worden.