In het seizoen 1983/84 gebeurde er een wonder in Het Oosterpark. FC Groningen kreeg het grote Internazionale op de knieën. Eén van de helden keerde een paar jaar geleden terug in Groningen: Fandi.
Fandi Ahmad was als speler een verzamelaar van ronkende bijnamen. Hij was ook bekend als De Parel van Maleisië, De Pelé van Azië, De Cruijff van Singapore en De Tropische Sensatie van FC Groningen. Die laatste bijnaam kreeg hij in 1983, nadat Renze de Vries hem hoogstpersoonlijk uit een oerwoud vol slangen en krokodillen had gevist. Althans, zo deed de excentrieke FC Groningen-voorzitter het voorkomen. De wonderlijke verhalen van De Vries droegen alleen maar bij aan de mythe, die met het verstrijken van de tijd alleen maar groter is geworden. Fandi was aanvaller, meestal schaduwspits. Een sierlijke dribbelaar, die eeuwige roem vergaarde met zijn doelpunt in één van de meest heroïsche duels in de clubhistorie: de 2-0 zege op het grote Internazionale, in de herfst van 1983. Al is zijn cultstatus óók gebaseerd op het feit dat Fandi na die wedstrijd per fiets werd afgeleverd bij zijn gastgezin in de Marsstraat in de Groningse wijk Paddepoel. Evenals zijn gewoonte om na een trainingsdag nog urenlang straatvoetbal te spelen in Paddepoel en om op koude dagen in de kleedkamer hete thee over zijn voeten te gieten. Fandi stond in zijn Nederlandse jarenlang niet altijd opgesteld, maar had wel een basisplaats in het FC Groningen van de Eeuw. In 2018 was het fenomeen weer even terug op Groningse bodem.