Heracles neemt afscheid van kunstgras: 'Als we het doen, doen we het goed'

Wie denkt aan Heracles Almelo, denkt aan kunstgras. Heel vreemd is dat niet, aangezien de club al ruim twee decennia op de artificiële ondergrond speelt. Heracles was in 2003 de eerste club in Nederland die het natuurgras inruilde voor kunstgras, als onderdeel van een project van de Europese voetbalbond UEFA. De Eredivisie hield een introductie van kunstgras op het hoogste niveau toen nog tegen, maar toen Heracles in 2005 promoveerde, maakte ook daar het kunstgras zijn intrede.

'Wij denken dat binnen tien jaar iedereen op kunstgras speelt', zei toenmalig trainer Gertjan Verbeek destijds. Hij was dolblij met de komst van het kunstgras. Vooral omdat de grasmat in het Polman Stadion er toen in een erbarmelijke staat bij lag. Kunstgras leek een uitkomst voor veel clubs. Die volgden in de jaren daarna dan ook. Sparta Rotterdam, PEC Zwolle, Roda JC Kerkrade, VVV-Venlo, Excelsior, ADO Den Haag, RKC Waalwijk, FC Volendam en nog wel meer clubs stapten op enig moment over naar kunstgras.

Heel vreemd was het niet dat kunstgras zo populair werd. Clubs kunnen het hele jaar door op de mat spelen en ook trainen, wat op natuurgras onmogelijk is. Een apart trainingsveld is haast niet nodig. Bij sneeuw is er ook geen probleem, omdat de kunstgrasmat zo schoongeveegd kan worden. Daarnaast ontwikkelde het kunstgras zich door de jaren heen en werd het steeds beter. Ook voor amateurclubs, die vaak capaciteitsproblemen hebben, was het kunstgras een gouden oplossing. Toch bleven er altijd tegenstanders en werd het kunstgras nooit door iedereen omarmd. Critici menen dat voetbal op natuurgras meer charme heeft en spelers hebben er minder kans op blessures. Daar komt nog bij dat de meeste spelers niets hebben met kunstgras. De mat van Heracles eindigt steevast onderin bij de veldencompetitie van spelersvakbond VVCS.