.jpg)
Chelsea haalde met veel vuurwerk Romelu Lukaku terug op Stamford Bridge, 321 dagen na de transfer van circa 113 miljoen euro keert de Belgische spits op huurbasis terug naar Internazionale. De oogst? Lukaku was rechtstreeks betrokken bij twaalf doelpunten in de Premier League en Champions League. De spits die overal aan de lopende band scoorde, tikte op mysterieuze wijze nooit zijn niveau aan bij Chelsea. VI gaat op zoek naar dat mysterie op het spitsenkerkhof van Chelsea.
De laatste keer dat Lukaku minder dan tien competitiedoelpunten maakte in één seizoen was in dienst van (u raadt het al) Chelsea. Kort na het begin van het seizoen 2011/12, waarin Lukaku nog tweemaal scoorde voor Anderlecht, nam Chelsea de spits over van de Belgen. In de acht Premier League-wedstrijden die Lukaku kreeg, scoorde hij niet. Chelsea ging over tot een verhuur en prompt begon de doelpuntenmachine weer te draaien met zeventien competitiegoals in dienst van West Bromwich Albion.
Ook als huurling van Everton scoorde Lukaku makkelijk, waarna Chelsea hem definitief naar Liverpool liet verhuizen. De club maakte weliswaar een dikke winst op Lukaku, maar heeft nooit de volledige kracht van de Belg mogen ervaren. Daar hoopte de clubleiding in 2021 wel op, toen op 12 augustus een akkoord werd bereikt met Internazionale over Lukaku. De kersverse kampioen van Italië had zijn aanvalsleider 24 keer zien scoren in de Serie A, maar moest tot een verkoop overgaan wegens geldnood. Voor 113 miljoen verkopen en een seizoen later voor 8 miljoen zaken doen om hem tijdelijk terug te krijgen: het is blijkbaar het verschil tussen een spits in topvorm en een kwakkelende spits.
Kijk je terug op de transfer van Lukaku naar Chelsea, is het eigenlijk helemaal niet zo gek dat het allemaal niet gelukt is in de Engelse hoofdstad. Ga maar na: in het seizoen voor de komst van Lukaku won Chelsea de Champions League door Manchester City te verslaan in de finale. In die eindstrijd komt Chelsea voor de dag zonder vast aanspeelpunt voorin, Kai Havertz, Mason Mount en Timo Werner vormen de hybride voorhoede in de Champions League-finale. De wedstrijd wordt beslist op het moment dat Werner juist niet in de punt van de aanval staat. Havertz dook vlak voor rust in het gat dat ontstond door de wegtrekkende beweging van Werner en besliste de finale.