In deze editie van VI Opinie pleit VI-verslaggever Marco Timmer voor het doorbreken van het grootste taboe in de voetballerij.
In de rubriek VI Opinie geven de redacteuren van VI hun onderbouwde mening over onderwerpen die veel discussie losmaken.
The Sun publiceerde afgelopen week een open brief van een Premier League-speler die meldde dat hij homoseksueel is. Anoniem. ‘Want’, zo stelde de speler. ‘ik denk niet dat de voetbalwereld klaar is voor een voetballer die uit de kast komt.’
In het verleden publiceerde Voetbal International een interview met Jarno van Esseveldt. Een stoere gozer, voetballend in de Hoofdklasse bij Deurne en SV Panningen en openlijk homoseksueel. ‘Het komt genoeg voor, ook in de top van de Eredivisie. Ik ken ze en ik heb met ze gesproken’, zei Van Esseveldt.
Tussen de brief van de Premier League-voetballer en het interview in VI zit veertien jaar. En daar schrokken we van. Want hoewel Van Esseveldt de homoseksuele profspelers opriep toch vooral uit de kast te komen, ‘omdat dit het leven een stuk makkelijker maakt’, is dat in het betaalde voetbal nog altijd niet gebeurd.
Vorig jaar haalden de Oranje Leeuwinnen de finale op het WK. Vivianne Miedema, Sherida Spitse, Daniëlle van de Donk, Anouk Dekker en Merel van Dongen schitterden daar. Zij zijn openlijk lesbisch, geen haan die ernaar kraait.
Waarom kan dit bij de vrouwen wél en bij de mannen niet? Omdat het mannenvoetbal een conservatief machobolwerk is, wordt dan gezegd. Voetballers zullen geen leven meer hebben, ze zetten hun carrière op het spel en meer van dat soort argumenten klinken dan.
Maar zou het ook kunnen dat het meevalt? Dat het mannenvoetbal anno 2020, in Nederland in elk geval, helemaal niet zo ouderwets en behoudend meer is als altijd maar wordt beweerd? In het stadion zal een plukje fans zeker vervelende dingen gaan scanderen als een voetballer open is over zijn homoseksualiteit. Net als dat een groepje supporters soms racistische spreekkoren laat horen. Het stadion is een afspiegeling van de maatschappij en dit gedrag moet keihard worden aangepakt. Maar op de tribunes in Nederland zitten ook heel veel normale kerels, kinderen en vrouwen, die het prima vinden als een homoseksuele voetballer hun clubkleuren verdedigt.
De last van het dagelijks meetorsen van een beklemmend geheim lijkt mij zwaarder dan de kwetsende leuzen van een groepje domme mensen in een stadion. Hoon dat naar de achtergrond zal worden gedrukt door massaal applaus en grote maatschappelijke steun.
In deze historisch zeer belangrijke periode van #MeToo en Black Live Matters, is het daarom juist nu wél tijd voor homoseksuele voetballers om op te staan. Kom uit die beknellende kast om het grootste taboe in de voetballerij definitief te tackelen. Door het niet te doen, verandert er ook niets en goed voorbeeld doet vast goed volgen. De steun en hulp van Voetbal International, het grootste voetbalmediabedrijf van Nederland, hebben jullie in elk geval.
