In zijn 131 interlands maakte Wesley Sneijder (33) alles mee, van een winnende goal in de kwartfinale van het WK tegen Brazilië tot een trieste uitschakeling in het Turkse Konya. VI nam de recordinternational mee op een reis door de tijd. ‘Het is vooral eergevoel. Dat heb ik heel sterk en dat is wat me drijft. Belangrijk willen zijn. Nog steeds.’
De eerste
‘Nederland-Portugal op Koninginnedag 2003 in Eindhoven. Samen met Arjen Robben en Dirk Kuijt begon ik op de bank. Robben en ik debuteerden; hij kwam voor Marc Overmars, ik voor Phillip Cocu. Ik weet nog dat Dirk zich toen ook mocht klaarmaken om in te vallen, maar dat toen alle wissels al waren verbruikt. Moest-ie, geloof ik, nog een jaar wachten voordat hij kon debuteren. Sinds dat debuut ben ik Robben en Kuijt ook altijd tegengekomen. Sommige spelers lopen als een rode draad door je carrière, maar als je samen debuteert of, in dit geval, voor het eerst erbij bent, schept dat een band.’
Toekomst I
‘Zweden dat wint van Frankrijk, nee, dat was geen smet op het feest. Ik zie er een voordeel in. Alles winnen en we zijn eerste in de groep. Lang was plek twee het hoogst haalbare, dat is nu dus veranderd, we hebben het in eigen hand. Waarom zouden wij straks in augustus in en tegen Frankrijk geen goed resultaat kunnen halen? Het gaat erom dat je erin gelooft en ik geloof altijd dat we met Oranje van iedereen kunnen winnen.’
Record I
‘Na afloop van Luxemburg werd ik een beetje stil in de kleedkamer. Voor even ben je dan het middelpunt. Ik heb altijd gezegd dat ik niet graag terugkijk op wat is geweest, alleen ontkom je er op zo’n moment niet aan. Pas dan sta je er bij stil wat je allemaal betekend hebt voor het Nederlands elftal. Raar, want normaal denk ik daar niet zo aan. Op internet heb ik ook allerlei filmpjes voorbij zien komen over dat record, die moet ik allemaal nog gaan bekijken. Ik denk dat het wel het een en ander zal losmaken, ja, ik ga ervan genieten. Dat deed ik trouwens ook van die speeches in de kleedkamer. Hans van Breukelen had een mooie verhaal voorbereid, die ging terug tot aan mijn jeugd, Jong Oranje, waar hij toen stage liep. Prachtige woorden, hij had zijn huiswerk goed gedaan. Daarna kreeg ik cadeaus. Een gouden schaal met daarin alle 131 interlands gegraveerd, een shirt met mijn eerste en laatste interland, champagne, een mooie atlas met persoonlijke boodschappen van de spelers. Ik ga er echt mijn tijd voor nemen die allemaal te lezen. De waardering die ik voel, is groot.’
Arjen Robben
‘Robben is er vanaf dag één bij geweest, hè. We hebben samen gedebuteerd toen op die Koninginnedag in 2003 en nu, veertien jaar later, zijn we nog steeds samen, als enige twee overgebleven van die groep van toen. We hebben in al die jaren geweldige momenten beleefd in Oranje, maar óók dieptepunten. Arjen sprak daarover in zijn speech na Luxemburg en dat raakte me. Hij zei dat ik niet alleen als voetballer, maar ook als mens veel voor hem heb betekend. Daarom hoop ik zo dat we ons met dit Oranje plaatsen voor het WK in Rusland. Veel van die gasten hebben nog nooit een eindronde meegemaakt, Arjen en ik speelden er zes. Wij weten wat zoiets losmaakt, dat gun je iedereen. En dat is ook precies wat we proberen over te brengen op deze groep. Van die 131 interlands die ik heb gespeeld, waren de duels op een eindronde eigenlijk allemaal hoogtepunten.’
Arjen Robben en ik hebben samen gedebuteerd op die Koninginnedag in 2003. En nu, veertien jaar later, zijn we nog steeds samen, als enige twee overgebleven van die groep
Record II
‘Er zullen er altijd een paar zijn die me dit record niet gunnen of een andere mening hebben. Maar ik heb vooral het gevoel dat het grootste deel van het publiek heel blij voor me is. Daaruit spreekt voor mij de echte waardering. Dat gevoel is me heel veel méér waard dan dat er twee mensen zijn die het niet zo leuk vinden.’
Toekomst II
‘Ik val steeds in herhaling, maar zolang ik voel dat ik nog een meerwaarde kan zijn voor dit Oranje, zal je mij bij het Nederlands elftal zien. Zeker nu. Het hoogst haalbare, dat is precies wat ik altijd heb nagestreefd bij Oranje en wat ik nog steeds nastreef. Ik wil daarbij zijn, bij al die finales die gaan komen. We hebben het in deze kwalificatiereeks zelf weggegeven, maar hebben nog steeds de kans alles recht te zetten.’
Record III
‘Geen idee of die 131 interlands ooit worden geëvenaard, laat staan gepasseerd. Het is een flink aantal, het zal op z’n minst een tijd duren. Op deze manier blijf ik voor altijd verbonden aan de geschiedenis van het Nederlandse voetbal. Als je daar zo aan denkt, maakt die gedachte mij supertrots. Zeker omdat ik heb begrepen dat ik van die 131 interlands er 111 in de basis ben begonnen. Dus zo gekunsteld was het allemaal ook weer niet, hè. Daarbij heb ik er zelfs nog een aantal gemist. Ik had bij wijze van spreken ook zo op 150 interlands kunnen staan, maar in een carrière heb je altijd te maken met ups, downs, blessures. Bovendien was Luxemburg niet mijn laatste interland. Ik heb mijn afscheid nog lang niet aangekondigd.’
Ik heb mijn afscheid nog lang niet aangekondigd
Schotland
‘Mijn definitieve doorbraak in Oranje. Het ging rond mijn record opvallend vaak over die wedstrijd. Ik snap dat wel, want het was ook speciaal. Ik speelde pas mijn derde interland en meteen een cruciale ook nog. Uit tegen Schotland hadden we met 1-0 verloren, geen goede uitgangspositie in een barrage om kwalificatie voor het EK van 2004 in Portugal. Ik had op Hampden Park op de tribune gezeten, dus dan hou je geen rekening met een basisplaats in de return. Maar ik herinner me nog goed dat Dick Advocaat na die nederlaag in het vliegtuig naar me toe kwam. “Jij speelt straks in Amsterdam”, zei hij. Nee, ik raakte er niet door in de war, ook al was ik pas negentien. Bij Ajax had ik lang geleefd van jaar naar jaar, ik zou wel zien. Maar toen ik bij de selectie van Onder-19 kwam, begon ik pas echt te beseffen dat Ajax 1 er daadwerkelijk in zat. Tijdens de trainingen kon je de Johan Cruijff Arena letterlijk zien liggen. Toen kwam de echte focus, ik ging er vol voor en liet die drive niet meer los. Dan moet je wel een beetje schijt aan alles hebben. Tegen Schotland kwam dat karakter me goed van pas. Ik hád maling aan alles en speelde gewoon mijn wedstrijd. Het resultaat, een goal en vier assists, maakte die wedstrijd speciaal. We wonnen met 6-0 en plaatsten ons voor het EK. Ook voor mij was dat toen een hoogtepunt. Ik had mezelf op de kaart gezet.’