Jetro Willems over het EK 2012: 'Ik kon niet geloven dat ik mee mocht'

Soms komt een jongensboek ineens tot leven. Want het is natuurlijk niet normaal dat je als jong ventje aan het begin van het seizoen nog wisselspeler bent bij een club in de Eerste Divisie en aan het eind in de basis staat van Oranje op het EK. Toch werd het voor Jetro Willems werkelijkheid. De inmiddels 27-jarige linksback, die sinds vorige week op zoek is naar een nieuwe club sinds zijn vertrek bij Eintracht Frankfurt, begon de jaargang 2011/12 in dienst van Sparta. ‘Daar had ik het jaar ervoor mijn debuut gemaakt, als jongste in de clubgeschiedenis, maar daarna zette trainer Michel Vonk mij op de bank’, vertelt de Rotterdammer. ‘Hij zei dat ik de intentie had om weg te gaan en dat hij alleen wilde werken met spelers die zijn gefocust op de club. Dat vond ik niet zo leuk, je verwacht als jonge voetballer dat een trainer anders met je omgaat. Alle grote talenten waren vertrokken, onder wie Wijnaldum, ik was als enige gebleven. Bovendien had Sparta het geld nodig.'

'Ik heb met meerdere clubs gesproken, maar het verhaal van PSV sprak mij het meest aan. Bij FC Twente bijvoorbeeld zou ik in het tweede elftal komen. Als je al in het eerste van Sparta hebt gespeeld, vind ik dat geen verbetering. Ook bij PSV zou ik beginnen in Jong, maar dat is een topclub, dus toch anders. Ik werd gehaald voor de toekomst, als derde linksback, achter Erik Pieters en Abel Tamata. Maar die raakten allebei geblesseerd en toen kreeg ik mijn kans.’

Die greep Willems met beide handen. ‘Ik speelde eigenlijk in Oranje Onder-18, maar werd samen met Memphis Depay doorgeschoven naar Onder-19. Aan het eind van het seizoen zouden we met dat team nog een paar interlands spelen. Maar de dag voordat we dat te horen zouden krijgen, hadden we bij PSV een barbecue als afsluiting en daarna had ik tot diep in de nacht op de PlayStation zitten spelen. Ik werd pas om twaalf uur ’s middags wakker en moest om één uur op de club zijn. Dus ik scheurde op mijn Vespaatje naar De Herdgang en had geen tijd om op mijn telefoon te kijken. Toen ik aankwam, werd ik door allerlei mensen gefeliciteerd. Ik zei maar Dank je wel, maar had geen idee waar het over ging, want mijn verjaardag is 30 maart… Toen zag ik dat ik heel veel berichtjes had gekregen, maar ik opende ze nog niet. En ik was zó moe na dat eerste seizoen in de Eredivisie, dat ik aan trainer Fred Rutten vroeg of het mogelijk was om me af te melden. “Dus jij gaat afzeggen voor het Nederlands elftal?”, vroeg hij. Als het kan, zou ik graag een keer voor mezelf kiezen, zei ik. “Maar je bent geselecteerd voor het EK met het gróte Oranje!”, zei Rutten daarop. Nee, ik kon het niet geloven. Al zeiden Rutten en assistent Erik ten Hag kort na mijn komst tegen mij dat iedere linksback met wie zij hadden gewerkt, het Nederlands elftal had gehaald.’