Vorig seizoen was hij een twijfelaar en had hij verdacht veel weg van een miskoop. Maar met de degradatie van Roda JC Kerkrade kwam de wederopstanding van Mario Engels (25). De Duitser met beroemd voetbalbloed koerst af op de topscorerstitel én een mooie stap hogerop.
Mario Engels is gedeeld topscorer van de Keuken Kampioen Divisie, de hoop van Roda JC én een waardig ambassadeur van het door Louis van Gaal gehuldigde Totale Mens Principe. Want wat ziet de Duitser als de belangrijkste drijfveer voor zijn dit seizoen ontloken doelpuntendrift? De liefde. Engels voetbalt met vlinders in de buik. Afgelopen zondag was hij precies een jaar samen met Laura uit Keulen. Sinds november wonen ze samen in de Duitse stad. ‘Geluk in de liefde is geen voorwaarde om goed te presteren’, zegt Engels. ‘Bij FSV Frankfurt heb ik ook een goede periode gehad, als single. Maar ik heb nu wel echt het gevoel dat mijn gelukkige privésituatie me ook op het veld helpt. Laura geeft me vleugels.’ Hij lacht. ‘Dat moet ik ook wel zeggen, anders geeft ze me thuis de wind van voren.’
Mario Engels behoort niet tot de categorie geboren goalgetters. Vóór dit seizoen wist hij in ruim 130 wedstrijden voor de beloftenploeg van 1. FC Köln, FSV Frankfurt, Slask Wroclaw en Roda JC slechts tien keer het net te raken. Deze jaargang staat de teller al op 24 doelpunten. Cupido zal vast een aantal keren als onzichtbare aangever hebben gefungeerd, maar er zijn ook nog wel wat andere redenen voor de plotse trefzekerheid aan te wijzen. De aanvaller knikt. ‘Mijn positie, natuurlijk. Dit seizoen speel ik mijn wedstrijden als spits of schaduwspits. Eerder stond ik meestal op de vleugels. Vorig seizoen kwam ik ook niet lekker in mijn ritme. Elke speler heeft vertrouwen nodig, ik zeker. Maar ik kreeg niet de vastigheid die ik nodig had. De ene week speelde ik, de andere week zat ik weer op de bank. Dit seizoen voel ik me voor het eerst zeker van mijn plek. Dat geeft me een gevoel van vrijheid.’
En, Engels draait er niet omheen, het niveau van de competitie speelt vanzelfsprekend ook een bepalende rol. ‘Je kunt de Keuken Kampioen Divisie niet vergelijken met de Eredivisie of de Bundesliga. Deze competitie is een paradijs voor aanvallers. Je krijgt de ruimte om te scoren. Toch zeg ik: zet een willekeurige aanvaller bij Roda JC neer en laat hem 24 keer scoren in een seizoen. Dat lukt er maar weinig.’
Achternaam
De prestaties van Engels zijn in eigen land niet onopgemerkt gebleven. Zo verschenen tv-zender Sport 1 en tijdschrift Kicker recent nog aan de Kerkraadse stadionpoort. Nu waren Duitse verslaggevers altijd wel geïnteresseerd in het verhaal van de zoon van oud-international en 1. FC Köln-icoon Stephan Engels. Senior was tussen 1978 en 1988 de aanjager op het Keulse middenveld. Op zijn dertigste smoorde zijn loopbaan in aanhoudende knieklachten. Mario kwam drie jaar later ter wereld en zag zijn vader dus nooit voetballen, maar werd wel lang achtervolgd door diens carrière. ‘Ik heb daar wel last van gehad. Als jeugdspeler van FC Köln kreeg ik regelmatig te horen dat ik puur dankzij mijn vader voor de club mocht voetballen. Zelfs van teamgenoten. Jaloezie, maar wel vervelend. Ik moest me juist extra bewijzen. Inmiddels heb ik wel bewezen dat ik ook zonder hulp van mijn vader overeind kan blijven in het profvoetbal. Mijn achternaam was niet altijd een voordeel, maar ik ben er trots op een zoon van Stephan Engels te zijn. Ik heb genoeg videobanden van mijn vader gezien om te kunnen zeggen dat hij een heel goede speler was. Hij was onderdeel van een ijzersterk FC Köln, dat zelfs eens met 4-0 bij FC Barcelona won. Mijn vader was een van de doelpuntenmakers in Camp Nou. Hij was een heel andere speler dan ik. Echt een vechter, een karaktervoetballer. Hij zegt vaak dat hij met een beetje van mijn snelheid véél meer dan acht interlands achter zijn naam had gehad.’