Na alle ophef en retoriek levert het WK straks eindelijk datgene waarvoor het ooit in het leven is geroepen. Voetbal. Het toernooi wordt afgetrapt door gastland Qatar dat vooralsnog een van de best bewaarde geheimen van dit WK is.
Karim Boudiaf is Europeaan, want geboren in Frankrijk. Ali Assad groeide op in Manama, Bahrein. En Pedro Miguel speelde voor het Portugese Estoril en is afkomstig uit Kaapverdië. Toch staan ze vanavond in het Al Bayt-stadion zij aan zij het As-Salam al-Amiri mee te neuriën, ofwel het Vrede Zij Met De Emir. Misschien leggen ze zelfs wel een hand op de linkerborst. Alles voor het nieuwe vaderland. Alles voor Qatar.
Er zijn er meer zoals Pedro en Ali. Maar liefst dertien spelers van de WK-selectie van Qatar – de helft dus – werd niet geboren in Qatar. Behalve afkomstig uit Frankrijk, Bahrein en Kaapverdië komen de voetballers uit Sudan, Irak, Algerije en Ghana. De bondscoach die straks bij de openingswedstrijd van het WK tegen Ecuador op de bank zit is Félix Sánchez, een Spanjaard.
Een andere keuze dan onder de vlag van Qatar een soort van FC Internazionale Doha te vormen, heeft de 46-jarige Sánchez niet. Letterlijk niet. Qatar is een klein land en een bescheiden voetbalnatie. In 1948, toen met de arbeiders van de internationale oliemaatschappijen ook het voetbal naar Qatar kwam, telde het land nog geen 35.000 inwoners. Bij de oprichting van de Qatarese voetbalbond in 1960 waren dat er 47.000 en bij de eerste officiële interland tegen Bahrein in 1970 nog altijd slechts 110.000.
Nu - ruim een halve eeuw later - staat de teller op drie miljoen. Daarvan geldt slechts twintig procent als oorspronkelijke Qatari. In 1995 - het geboortejaar dat voetballers had kunnen opleveren die nu in de kracht van hun leven zijn – bestond de keuze slechts uit 880 kinderen. Ter vergelijking: in Nederland werden in dat jaar 191.000 baby’s geboren. Als het gaat om arbeidskrachten – of het nu bouwvakkers of voetballers betreft – stuit Qatar al snel op zijn natuurlijke grenzen.
En dus kijkt het ministaatje aan de Perzische Golf over die grenzen heen, verlekkerd richting de fonkelende etalages van de grote buitenwereld. Wat je zelf niet hebt kun je elders altijd wel kopen, is het adagium. En kopen, dat doen de inwoners van een van de rijkste landen van de wereld graag. Of het nu gaat om aandelen van de Volkswagen Group of het WK-ambassadeurschap van David Beckham. Of het nu Franse straaljagers betreft of buitenlandse hoogvliegers in een bepaalde tak van sport.