NEC trekt zich weinig aan van kritiek en zorgen: 'We waren niet onszelf'

Een grotere deceptie was bijna niet denkbaar voor NEC, afgelopen zondag bij de start van het seizoen. De verwachtingen in Nijmegen waren zoals iedere zomer hoog. Technisch directeur Carlos Aalbers begon aan een metamorfose van de selectie. Spelers als Iván Márquez, Souffian El Karouani, Nany Dimata en Oussama Tannane vertrokken, waardoor Aalbers de kans kreeg om iets te veranderen. Nieuwelingen als Lars Olden Larsen, Koki Ogawa, Rober González en Mathias Ross waren voor velen onbekenden. Sontje Hansen, Mees Hoedemakers en de teruggekeerde Bram Nuytinck zorgden bij hun komst direct voor positieve reacties. Bij de voorspellingen in de Seizoengids van VI stond NEC steevast hoog op de ranglijst. Plek zes, plek zeven? Wie zal het zeggen?

Het positieve gevoel richting het seizoen en de hooggespannen verwachtingen waren zondagmiddag al verdwenen. NEC trof in eigen huis Excelsior, de club met de laagste begroting van de competitie. Een uitgelezen kans om het thuispubliek, dat sinds de terugkeer in de Eredivisie in De Goffert slechts zes van de 34 keer op een overwinning werd getrakteerd, te vermaken met flitsend veldspel en een klinkende zege. Supporters die met die verwachting naar het stadion kwamen, kwamen met een illusie armer weer thuis. Zij waren getuige van voor NEC dramatisch scenario. Niet alleen incasseerde de ploeg van trainer Rogier Meijer in de tiende minuut van de extra tijd de 3-4, NEC speelde ook nog eens zeer belabberd. Spelers bereikten elkaar vaker niet dan wel, er waren onderlinge frustraties en als klap op de vuurpijl waren de Nijmegenaren verre van fit. Sontje Hansen ging al na 55 minuten met kramp naar de kant en hij was niet de enige. De spelers van NEC vielen bij bosjes neer. De 3-4 van Excelsior kwam om die reden niet uit de lucht vallen. De Rotterdammers maakten in tegenstelling tot NEC wél een frisse en gretige indruk.